การพัฒนาคุณภาพชีวิตผ่านศิลปะ ทาน...ก้าวแรกแห่งการพัฒนาคุณภาพชีวิต หน้า 141
หน้าที่ 141 / 236

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้เล่าถึงการพัฒนาคุณภาพชีวิตจากการศึกษาในโรงช่าง โดยมีตัวละครชื่อทีมาวที่เป็นลูกศิษย์ของนายความช่าง ในเวลาที่พระเจ้าพรหมทัศสนใจในเสียงเพลงและความสามารถของทีมาว ทำให้เขาได้เข้าเฝ้าและรับใช้พระองค์ในฐานะมหาดเล็ก เจ้าชายมีโอกาสได้เข้าใกล้ชิดพระองค์และมีบทบาทสำคัญในเหตุการณ์ต่างๆ รวมถึงการล่าเนื้อในป่า ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์และการให้คุณค่าในงานศิลปะในชีวิตของเขา

หัวข้อประเด็น

-การศึกษา
-ศิลปะ
-การพัฒนาชีวิต
-บทบาทในสังคม
-ความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้าและผู้รับใช้

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ดษ การพัฒนาคุณภาพชีวิต ได้เข้าไปโรงช่างในเขตพระราชาชั่ง กล่าวแก่ช่างว่า “ข้าแต่ อาจารย์ข้าพเจ้าประสงค์จะศึกษาศิลปะจากท่าน” นายความช่าง เห็นรูปปรางททางที่ส่งงามของทิพากูร์รับด้วยดี ในเวลาจวนวันหนึ่ง ทีมวาได้ขับร้องด้วยเสียงอันไพเราะ พร้อมกับดดพินที่โรงช่าง พระเจ้าหมหัตถากรงดึนบรรทม ได้ ทรงสดับเสียงนั่นแล้ว ทรงพอพระทัยมาก รับสั่งให้มาหาดลึกไปตรวจดู เมื่พบว่าเป็นลูกศิษย์ของ นายความช่าง พระองค์จึงทรงรับสั่งให้เข้าเฝ้า แล้วทรงแต่งตั้ง ให้หน้าที่รับรองและดิดพินถวาย เวลาผ่านไป ทีมาวฤกษ์เป็น ที่โปรดปรานของพระเจ้าพรหมทัศยิ่น ทรงรับสั่งให้อยู่ใกล้ชิด เป็นมหาดเล็กของพระองค์ เจ้าชายเฝ้ารับใช้พระเจ้าพรหมทัศ เป็นอย่างดี คือถีณก่อน นอนหลัง คอยระวังรับใช้ ทำงานถูกใจ พูดจาก็ไพเราะยิ่ง ต่อมาพระเจ้าพรหมทัศจึงแต่งตั้งให้เป็นมหาด เล็กคนสนิท อยู่วันหนึ่งพระเจ้าพรหมทัศต้องการที่จะเสด็จล่า เนื้อในป่า รับสั่งให้ทีมาวเป็นสาริสขับรถส่วนพระองค์ และให้ เหล่าทหารที่เชิญชาญชื่นชมติดตามไปด้วย เจ้าชายเป็นผู้ฉลาด ด้วยวิชาขับรถอยู่แล้ว พอได้จังหวะเห็นเนื้อสายมังตัวหนึ่งเข้าเก็บ รถอย่างเร็ว โดยดังใจที่จะจะแยกตัวจากขบวนตามเสด็จ ซึ่งสามารถ ทำได้ตามประสงค์ พระเจ้าพรหมทัศทรงเห็นว่าตเดนทางมาไกลมากแล้ว และ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More