ประโยชน์ของการให้ทาน : หน้า 52/236

ทาน...กาวแร่ง... ทานแม้มิมากที่บุคคลให้แล้วในผู้ทูลิผลย่อมไม่พบุลย์ ทายกก็ไม่ลืมใจฉันนั้น ส่วนพิธีแม้น้อยที่หว่านแล้วในนดี ย่อมมีผลไพบูลย์ ชาวก็ปลาบปลื้มฉันใด ทานเล็กน้อยที่บุคคลทำในเขตบุญ ในท่านผู้ทูลิ มีคุณธรรมที่มั่นคง ย่อมอิ่มเอมผลไพบูลย์ ยังผู้ให้ซึ่งชมเชยดีฉันนั้น บุพกรรมของอินทเทพบุตรเป็นอย่างไร จะได้ขยายความดังนี้ อินทเทพบุตรนั้น เมื่อครั้งที่เป็นมนุษย์ได้ถวายข้าวเพียงทัพพีเดียวัดพอร้อนๆเผอธอหันตสัครของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บุญนี้ย่อมมีผลมากกว่าทานที่อังคุตเทพบุตรทำแล้ว คือ ได้อ่อตาไฟพุ่งข้าวเป็นแถว ๆ ๒ โยชน์ ทุกวัน แก่โลเกียมหาชนถึง ๑๐,๐๐๐ ปี ซึ่งเมื่ออินทเทพบุตรทูลบูชาแล้ว พระศาสดาจึงตรัสกับอังคุตเทพบุตรว่า “ธรรมดาการให้ทานควรพิจารณาแล้ว จึงให้ ทานนั้นย่อมมีผลมา เหมือนการหว่านพืชในนาดี แต่เธอหาได้ทำเช่นนั้นไมไม่ เหตุนี้ทานของเธอจึงมีผลไม่มาก ทานที่บุคคลให้แล้วในเขตได้มีผลมาก ควรพิจารณาให้ในเขตนั้น การให้ด้วยพิจารณา พระตาทุกสรรเสริญทานที่ให้แล้วในทักขิณยะบุคคล ย่อมมีผลมากเหมือนพิธีที่บุคคลว่านลงในนามดี ฉะนั้น”