ข้อความต้นฉบับในหน้า
เช้าตรู่ของวันที่ 7 โคจุลาภพระเด่นทางไปป่าช้าตามนัด หมาย ถามหาชัยเสยักย์ ทั้งสองทำการต่อสู้กัน ยักษ์คำรามวิ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว ส่วนโคจุลาภพระกระโดดขึ้นสู่อากาศสูงมาก เขาเงยเท้าตะกรุกางของยักษ์ แล้วตะคีระของยักษ์ชาตรเชิดไปไกล ยักษ์ทั้งหลายที่มารวมการต่อสู้ต่างส่งเสียงอื้ออึง ไม่เชื่อสายตาของตนเอง แต่เทวดาทั่งหลายกล่าวว่า "คู่่อนโคจุลาภะ นั่นไม่ใช่กำลังของท่าน นั่นเป็นกำลังที่ท่านถวายน้ำมนต์แต่พระภิฐสงฆ์ในกาลแห่งพระสัปสนามาสัมพุทธเจ้านั้นเอง" โคจุลาภะยิ่งทะนงตน ประมาณดีมีสุขลองชัยชนะ ตลอด ๗ วัน เขาตั้งใจจะเดินทางไปฝากพระราชา แต่พระองค์ทราบว่าเขาเป็นนักลงสุราามาย จึงรัสสั่งอำมาตย์ว่าหลายห้าม เขาเข้าเฝ้า เขาได้ฟังคำห้ามก็นอใจพูดว่า เขาจะไม่ขอพบพระราชาอีกเลย แล้วเขาออกเดินทางข้ามทะเลไปขออุปสมบทกับพระภิฐสงฆ์ โคจุลิพระบวชแล้วตั้งใจเจริญสมาธิวิปสิษสนา ได้ทำลายกิเลสมารให้พ่ายแพ้ด้วยกำลังแห่งตน ลำแสงเป็นพระอหวั่นต้องคงหนึ่งในพระพุทธศาสนา โคจุลิพระ เคยทำบุญด้วยการถวายอาหาร คือ น้ำนมแต พระภิฐสงฆ์ เป็นเนื่องต้นของการทำความดี และได้สร้างความดีอื่นๆ อีกนานดลอดชีวิตในชาตินั้น ทำให้เขามีผละกำลังมหาศาล