ข้อความต้นฉบับในหน้า
137 การพัฒนาคุณภาพชีวิต
ว่าข้าศึกมีกำลังมา ถึงจะรบอย่างไร๋ไม่สามารถจะเอาชนะแค่ในครั้งนี้ได้แน่ จึงส่งเหล่าข้าราชบริพารมิให้ต่อสู้ แต่ให้เปิดประตูเมืองต้อนรับ พร้อมทั้งยกพระราชสมบัติทั้งหมดให้พระเจ้าพรมทัด พระเจ้าชิตติเมื่อทรงสะพระราชสมบัติแล้ว เสด็จหนีออกจากกรุงโกลกพร้อมด้วยพระเนื้อใน โดยปลอมเป็นปราชญ์ปราชญาไปอาศัยอยู่ที่กรุงเทพาราชนรีบริเวณหมู่บ้านของช่างหมอ ซึ่งห่างไกลจากชุมชน ต่อมาพระมเหสีของพระองค์ประสูติพระโอรส มีพระนามว่า "ทิพาวุธ" ด้วยความรักและห่วงใยในพระฤษา เกรงว่าจะเกิดอันตรายได้ ถ้าพระเจ้าพรมทัดทรงทราบว่าพระองค์พร้อมด้วยพระเนื้อประทับอยู่ในเมืองนี้ ดังนั้น เพื่อความปลอดภัยของเจ้าชาย จึงส่งเจ้าชายไปอยู่ที่อื่น โดยให้ไปศึกษาศิลปวิทยา ทั้งปวงในสำนักต่าง ๆ และเป็นการพรางความจริงมีให้ใคร ๆ รู้ว่าเป็นโอรสกษัตริย์แห่งโกลกด้วย วันหนึ่งช่างกลบประจำพระองค์ในอดีต ได้บังเอิญมาเห็นพระเจ้าชิตติ ซึ่งปลอมเป็นปราชญาเข้า ความโลภอยากได้รางวัลทำให้เขาไร้สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่พระเจ้าชิตติเคยชุบเลี้ยงมา จิงไปกราบทูลให้พระเจ้าพรมทัดทรงทราบ พระเจ้าพรมทัดบัญช่าส่งให้ทหารไปจับพระเจ้าชิตติและพระมเหสีมา ทั้งสั่งให้ลงโทษด้วยการกร้อนผ้า เอาเชือกมัดมือไพล่หลังไว้ นำไป ตราบจนตามถนนทั่วเมือง แล้วให้ประชารัฐด้วยการตัดเป็น ๕ ท่อน เสียจนลาวประจานไว้ที่ประตูเมือง