ข้อความต้นฉบับในหน้า
๗๙
ทาน...ก่ำแกร่งแห่ง...
ทิมพิ จนกระทั่งพระราชาได้ครองราชสมบัตท้งหมดในประเทศลังกา
วันหนึ่งโคสุยมพระ เห็นพระเฑระพาคนมาจำนวนมากใน
มือมีขาวานและจอบ เพื่อช่วยกันถางกองหวายกอใหญ่ริมประตู
วิหารที่นารุงรัง เขาอาสาพระเฑระถอนได้กหวายนี้โดยนำเชือก
หนังเส้นใหญ่ผูกกหวายไว้ และกระซากโดยแรง ต้นหวายถอน
รากถอนได้โคนออกหมด เขาจับกหวายเหล็งออกไปพ้นทาง
เดิน ด้วยกำลังคนเดียวเท่านั้น แต่โคสุยมพระยังลุ่มหลงกับการ
ดื่มสุรา มาสัตว์ ชมการฟ้อนรำขับร้องอยู่เสมอ
วันหนึ่งเขาให้สร้างปะรำใหญ่ที่ลานแจ้งจัดมหรสพนี่เริง
ดื่มสุราส่งกันเต็มที่ พอดื่มยิ่งชื่อ “ชัยเสนา” ได้กลิ่นหอมจาก
โรงปะรำ แล้วมองเห็นรรยาของโคสุยมพระ เกิดมิตรักใคร่ผูกพัน
ยกนี้จึงเข้าไปสิงสู่ในร่างของนาง น.สันติล้มลง ชักกระตุก
น้ำลายฟูมปากคลั่งเลือดไปมา โคสุยมพระเห็นรรยาในสภาพ
นึกเสียวใจ
พอรู้ว่ามัยเข้าลิงก์โกรธร้องว่า “อ๊ายยักษ์ ถ้าเป็นเป็น
ลูกผู้ชายจริง เอ็งจงปรากฏตัวออกมาสู้กับข้า ตัวต่อตัวสิ”
ยักษ์ฟังคำนี้แล้วก็โกรธ ออกจากร่างรรยาาของเขา
ด้วยความถอดตัว ปรากฏตนเป็นยักษ์ตัวโต เขียวใหญ่ น่ากลัว
พูดยายyี่โคสุยมพระว่า “เจ้าตัวเท่าลูกกระต่ายจะมาสู้อะไรกับข้า
สู้ไปก็แพ้ตายเปล่า” แล้วนัดเขาไปประลองกำลังกันที่ป่าช้า
เมืองลังกาในอีก ๗ วันข้างหน้า