การพัฒนาคุณภาพชีวิต : หน้า 73/236

การพัฒนาคุณภาพชีวิต พระปัจเจกพุทธเจ้าเบิ่งเรือนของเศรษฐีแล้ว จึงบอกกับบรรดาเศรษฐีตามคำสั่งที่ได้รับมาตลอดประการ ฝ่ายภรรยาผู้มีศรัทธาเลื่อมใสในการทำบุญอยู่แล้ว พอได้ยินคำนันก็ใจว่า "เป็นเวลานาทีเดียว กว่าเราได้ยินคำว่าทำบุญถวายทาน จากปากของเศรษฐี ความตั้งใจของเราจะเต็มเปี่ยมในวันนี้ เราจำได้ถ้วยทาน" นางจึงรีบจัดแจงโภชนาหารันประดิษฐครบทุกอย่าง แล้วได้ถวายอาหารอันประณีตแด่พระปัจเจกพุทธเจ้านั้น ฝ่ายพระปัจเจกพุทธเจ้าพอรับอาหารแล้วก็เดินจากไป ด้วยสีหน้าเต็มบานผ่องใสเป็นปกติ เศรษฐีรื่นเผาพระราชาลับมาแล้ว ได้สนทนากับพระปัจเจกพุทธเจ้านั้น มีความเข้าใจว่าท่านคงรับบิณฑบาตที่บ้านมาแล้ว จึงดูยิ้มแย้มแจ่มใส ทำให้สงสัยว่าจะต้องมีอาหารอะไรพิเศษแน่ ว่าแล้วก็ขอดูในบาตร ครั้งเห็นอาหารในบาตรมีความประณีตมาก จึงเกิดความร้อนใจเสียใจขึ้นมา แล้วคิดในใจว่า “ให้พวกทาสหรือกรรมกรกินอาหารนี้ยังดีกว่า เพราะพวกเขากินแล้วจะทำงานให้เราได้ ส่วนสมณะนี้เมื่อบริโภคอาหารอันประณีตนี้แล้วก็มีได้ทำงานได้ อาหารที่เราถวายไปจะเปล่าประโยชน์” เมื่อคิดอย่างนี้จึงไม่อาจจะรักษาเอตนระยะสุดท้ายให้บริบูรณ์ได้ อีกคราวหนึ่ง เศรษฐีนี้ได้มาหานายคนหนึ่งของตน (พ่อของหลานชายเป็นพี่ชายได้ไปบวชเป็นภมฺ) เพราะความโลภ