ข้อความต้นฉบับในหน้า
107
การพัฒนาคุณภาพชีวิต
พิสูจน์และทดลองจนเกิดความเห็นผิด ซึ่งน้อมนำให้เดินทางไปสู่
อบายภูมิ แต่พระองค์ทรงโชคดีมีโอกาสได้ฟังธรรมจากพระ
กุมารังกสสะ ทำให้มีความเห็นถูก เข้าใจถูกต้อง และใช้เวลาช่วง
ที่เหลือของชีวิตสร้างความดีด้วยการทำทาน ทำให้พระองค์ได้ไป
เสวยทิพยสมบัติ และถ้าพระองค์ได้ทำทานด้วยพระหัตถ์ของ
พระองค์อย่างเต็มกำลัง ให้ด้วยความคารพนอบน้อม ยอม
ทำให้ผลแห่งบุญบริสุทธิ์ บริบูรณ์ และประณีตยิ่งกว่า และเกื้อกูล
ให้พบกับความสุขอย่างยั่งยืนคือ พระนิพพาน
การให้ทานเป็นการทำความดีที่อุคค धรับ และส่งผล
แก่ผูให้ทานนั้นได้มีความสุขในชีวิต แต่ถ้าเป็นอาสัปริทาน คือให้
โดยไม่เคารพ ดูหมิ่นทานนั้น จะทำให้สิ่งไม่มีมิดมัดรอนสมบัติให้
ขาดตกบกพร่อง ไม่สมบูรณ์ ดังเรื่องต่อไปนี้
นางปัญจปะติ (๐)
ในอดีตกาล ณ พระนครทราฯ สมีหญิงยากจนคนหนึ่ง
กำลังขาขดเหนื่อยเพื่อฉาบทาฝาเรือนอยู่ นางได้มองเห็นพระ
ปัญจุปกเจ้าของศนึ่งมายืนอยู่ในที่ไม่ไกลจากนาง เพื่อบำบัดบาด
ดินเหนียวซึ่งจะนำไปฉาบทาที่พักอาศัยของท่าน นางมีจิตไม่ยินดี
เลยในการถวายนิดเหนียว เพราะนางคิดว่าสุขานุของเราต้องลำบาก