การบริจาคทานและผลบุญ : หน้า 106/236

ทาน... กัวแห่ง... ปายาสิจิงทรงรับสั่งว่า “ดูกรองค์ อุตตรมนพ ถ้าเช่นนั้นตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เราบริโภคอาหารชนิดใด เธอจงจัดอาหารนั้นให้เป็นทาน เรานุ่งผ้าชนิดใด เธอจงจัดผ้านั้นไว้ให้เป็นทานเลยด ัต” อุตตรมนพได้ฟังพระดำรัสแล้วใจมาก จึงได้ถวายโภชนะแท่พระเจ้าปายาสิ.🎵 สวย และจัดผ้าชนิดที่พระเจ้าปายาสิทรงนุ่มนิ่ม ให้เป็นทานแกสมณพราหมณ์หลาย ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา จนเมื่อคนทั้งสองสิ้นชีวิตลงพระเจ้าปายาสิและอุตตรมนพ ได้ไปเกิดเป็นเทพบดบนสวรรค์ แต่ทั้งสองมีศักดิ์และบุญบารมีไม่เท่ากัน คื อุตตรมนพผู้เป็นบ่าว ยินดีในการบริจาคทาน ให้ทาน ด้วยความเคารพ ให้ทานโดยความยำเกรง ให้ทานด้วยมือของตนเอง ให้โดยไม่พิ้งขวัญ ให้โดยเชื่อผลที่จะมีในอนาคต ได้ไปเสวยทิพยมิบติอยู่ ณ สวรรคชันดารฑ sinking ส่วนพระเจ้าปายาสิเป็นนาย มิได้ทรงให้ทานด้วยความเคารพ มิได้ทรงให้ทานด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เอง มิได้ทรงให้ทานโดยความยำเกรง ทรงให้ทานอย่างเสียไม่ได้ ทั้งๆ ที่ทรงบริจาคทานเป็นอันมาก แตถึงกระนั้นก็นับว่า เป็นทานที่ให้ด้วยเจตนาอันเป็นบุญกุศล ครับสังพระชนม์แล้วได้ไปเกิดเป็นเทพบุตรนสวรรค์ ชันฑุมนาราชิลา ซึ่งเป็นเทพที่มีศักดิและบุญบารมีน้อยกว่าอุตตรมนพ ม่าวของพระองค์เอง พระเจ้าปายาสิผู้ฉลาด มีความเชื่อมั่นในตนเองสูง ได้