ข้อความต้นฉบับในหน้า
20 21
การพัฒนาคุณภาพชีวิต
อันตรายไปสิ้น ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรเหลืออยู่พอที่จะให้ท่านได้เลย
เศรษฐีพูดกับภรรยาว่า “ทาน คือ ชีวิตของเรา ชีวิตที่ปราศจากการให้ทาน ไม่มีประโยชน์ เราจะหยุดให้ทานไม่ได้ เธอจงไปค้นหาสมบัติมาเพื่อทำทานเถิด”
นางเที่ยวงหาทรัพย์ไปทั่วบ้าน ก็ไม่พบอะไรเลย พบแต่เคียงกับไม้คาน และเชือกที่คนหามหญ้าหนึ่ง ทั้งไว้ที่ประตูบ้าน จึงนำของทั้งหมดนี้มาให้เศรษฐี
เศรษฐีได้พูดกับภรรยาว่า “ฉันไม่เคยเกี่ยวหญ้ามาก่อนเลยในชีวิต แต่วันนี้จะต้องไปเกี่ยวหญ้ามาขาย แล้วให้ทานตามสมควร”
เมื่อเขาไปเกี่ยวหญ้า ได้หญ้ามาจำนวนหนึ่ง เมื่อขายหญ้าได้ตั้งใจว่าจะ ครึ่งหนึ่งจะให้ทาน อีกครึ่งหนึ่งจะใช้เลี้ยงชีพตนกับภรรยา แต่วันนั้นมีคนยกมาขอเป็นจำนวนมาก เขาและภรรยาได้ทำทานไปจนหมดสิ้น เป็นผลให้วันนั้นต้องอดอาหารไปโดยท่านเองเดียวนั้น เศรษฐีต้องทำงาน บริจาคทาน อดอาหารถึง 6 วันติดต่อกัน พอวันที่ 7 ขณะกำลังหาหญ้าเดินมา ถูกแสงอาทิตย์แรงกล้าตอนใกล้เที่ยงแผดเผา ประกอบกับความเหนื่อยและหิว จึงเกิดอาการวิงเวียนและเป็นลมล้มลงหัวทิ่มที่ขามา
ท้วงสักครู่ดึงติดตามดูการทำของเศรษฐีนี้อยู่ตลอดเวลา ประทับอยู่ในอากาศตรัสว่า “เมื่อก่อนนี้ท่านมีทรัพย์ มาก