อนิสงส์จากการทำทานและการเจริญวิปัสสนา : หน้า 40/236

ทาน...ก้าวแรกแห่ง... อนิสงส์ที่ได้รับจากการแผ่เมตตาให้แก่สัตว์ทั้งหลายมี ความสุขเพียงชั่วคราวนั้น ก็ยังอำนิสงส์ของการเจริญวิปัสสนา เพียงชั่วคราวไม่ได้ จะเห็นได้ว่าอนิสงส์ของการบำเพ็ญสุขทานจะผิลผลมาก กว่าปาฏิฐุปคติทาน แต่อนิสงส์ของการรักษาศีล และการเจริญ วิปัสสนามีกว่ากว่านี้อีก ทั้งนี้ได้หมายความว่า จะมุ่งแต่เจริญ วิปัสสนาเพียงอย่างเดียวโดยไม่ทำทาน เพราะการให้ทานย่อมมี ประโยชน์แก่บุคคลทุกจำพวก เพราะเหตุว่า ผู้ที่ผ่านมาอุปสมบทด้วยการทำทานไว้แล้ว ไม่ว่าจะเกิดพาชาติใดๆ ย่อมอุดมสมบูรณ์ด้วยโภคทรัพย์สมบัติ ไม่ต้องกังวลในการแสวงหาทรัพย์เพื่อเลี้ยงชีพ เมื่เป็นเช่นนี้ จิตใจของผู้นั้นจึงมีความสุข สบาย จะรักษาศีลก็เป็นไปได้โดยง่าย แม้จะน้อมใจไปเพื่อการเจริญภาวนา ก็ทำได้อย่างสะดวกสบาย และสามารถบรรลุผลของการปฏิบัติธรรมนี้ได้เป็นอย่างดี ส่วนผู้ที่ไม่เคยทำทานไว้ ย่อมเกิดเป็นคนหยากลม ต้อง ร้อนใจในการหาเลี้ยงชีพ จะรักษาศีลก็เป็นการยาก อาจต้องพลัง พลาดไปทำอาชีพผิดศีล เช่นข่าสัตว์ เป็นต้น เมื่อจะหาเวลา เจริญภาวนา ก็ยังต้องมีภาระกังวลเกี่ยวกับเรื่องปากท้อง จึง ปฏิบัติธรรมไม่ได้สะดวก นอกจากนั้นการให้ทานยังชื่อว่าได้ช่วยให้ผู้มีศีล และ มีปัญญา (เจริญวิปัสสนา) ได้รับอนิสงส์ที่ประณีตไพบูลย์ยิ่งขึ้น