การเข้าใจและเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็น : หน้า 104/236

“ขอถวายพระพร ยังมีบูรพาผู้หนึ่งตาบอดมาดแต่กำเนิด เขาไม่เคยเห็นดวงดาว ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์มาก่อน เขาจึงพูดว่าดวงดาว ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ เราไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัส ต้องมาเลย สิ่งเหล่านี้ไม่มี บุญตามองผู้ส่งสารจะพิสุทธิ์ได้ไหมล่ะ มหาปูติร” “จะปฏิเสธหัวชนฝาได้อย่างไร้กัน ในเมื่อคนตาดีทั่วไปเขาเห็นอยู่ เจ้าบดใจจะมาดูปฏิเสธคนเดียว อย่าใช้ไม้ไผ่ไม่ให้จะสามารถเห็นรถสวรรค์ และการเวียนว่ายตายเกิด ได้ ผู้ที่บอดจากพิษจักษุแล้วยังปฏิเสธสิ่งที่ไม่เห็นก็มีอุปมาเหมือนบุรุษผู้ดั่งโน่นเอง” พระเจ้าปายสิงห์แม้จะเกิดความเชื่อ ความเลื่อมใสได้โดยยาก แต่ด้วยพระปัญญายอมรับในเหตุผล ทำให้เข้าใจไปตามที่พระเจริญอธิบาย หลังจากนั้นพระองค์ก็อธิบายการทดลองต่างๆ อย่างอื่นนานประการ อันเป็นเครื่องสรุปยืนยันวาความเห็นผิด แต่พระกุมารลิสสประจะผู้ทรงความกรุณาเทคนาโปรดจษพระราชาละความเห็นผิดนั้นจนหมดสิ้น พระองค์ทรงปฏิญาณตนเป็นอุบาสกอย่างพระรัตนตรัยเป็นที่สุด