บทเรียนจากความดีและกรรม : หน้า 136/236

๓๒ ทาน...ก้าวแห่ง... พระเถระอีก เมื่อพระสารีบุตรฉันเสร็จแล้วได้กล่าวอนุโมทนา (กล่าวธรรมะแสดงความชื่นชมในความดีที่เขาได้ทำมา) แต่ใจของนายเคราแดงฟังชาน ไม่อาจส่งกระแสดีไปตามธรรมเทคนาได้ พระเถระสงสติเห็นจึงถามสาเหตุ เขาตอบว่า "ท่านผู้เจริญ กระผมได้ทำกรรมหยาบมาเป็นเวลานานฆ่าคนมากมาย เมื่อกระผมละถึงกรรมของตนแล้ว ก็ไม่สามารถส่งกระแสดีไปตามธรรมเทคของท่านได้" พระเถระคิดว่าจักหาคุณโลบใบให้เขามีใจปลอดโปร่งเมื่อฟังธรรมแล้ว จึงจะได้ผลมาก จึงถามว่า "ท่านทำเอง หรอว่าใครใช้ให้ทำเล่า" "พระราชาให้กระผมทำ ท่านผู้เจริญ" เขาตอบ "เมื่อเป็นเช่นนี้ อุดมลักษณ์แก่นท่านได้อย่างไร" เขาได้ฟังดังนั้น ก็เข้าใจว่าบาปไม่มีแทน จึงตั้งใจฟังธรรมจนได้บรรลุธรรมเบื้องต้น (อนุโลมขึ้นภายในสงดำปติธรรม) หลังจากที่พระเถระอนุโมทนาเสร็จแล้ว เขาได้เดินไปส่งพระเถระแล้วเดินกลับมา ขณะที่เขาเดินกลับมานั้นนอง ก็ลูกแม่โคตัวหนึ่งวิ่งมาวิดถึงแก่วความตาย แต่เนื่องจากได้บรรลธรรมเบื้องต้นแล้ว เขาจึงได้ไปเกิดในภพภูติด้วยกรรมในอดีต ทำให้เขาถูกโควิบัติตาย แต่อย่างจากได้บรรลาธรรมเบื้องต้นแล้ว เขาจึงได้ไปเกิดในภพภูติด้วยกรรมในอดีต ทำให้เขาถูกโควิบัติตาย แต่อย่างจากได้บรรลาธรรมเบื้องต้นแล้ว เขาจึงได้ไปเกิดในภพภูติด้วยกรรมในอดีต ทำให้เขาถูกโควิบัติตาย แต่อย่างใดก็ตาม เขาก็ได้บรรลุธรรมในใจดี ทำให้เขาถูกโควิบัติตาย แต่ด้วยกรรมในปัจจุบันที่ทำไว้ว่าคือ ได้ทำทาน ได้ฟังธรรมและมีดวงตาเห็นธรรม