ชีวิตที่ยากลำบากของหญิงยากจน : หน้า 88/236

ทาน...ก่วงแหง... เมือเขาละโลไปแล้ว ไปเกิดในครรภ์ของหญิงยากจนคน จันทล หามเถิงซีพด้วยการขอทาน ขณะที่อยู่ในครรภ์มารดา ไม่ว่าจะไปทานที่ไหนก็ตาม มารดาจะอยากจนไปด้วย ที่ว่าจนแล้วก็งเลยกลายเป็นคนจนในหมู่ยาจากทีเดียว รวมทั้งทำให้กลุ่มที่หญิงยากจนคนนี้ไปอาศัยอยู่พลอยอยากลำบากไปด้วย ทำให้หมู่คณะสงสัยว่า ต้องมีคนกลั้นอยู่แน่นอน จึงได้แยกกลุ่มออกเป็น 2 ฝ่าย และถ้าหญิงมีครรภ์ผู้นี้ไปอยู่ฝ่ายไหน ฝ่ายนั้นก็จะตกยากลำบาก ขอทานไม่ได้ทุกครั้ง จนเป็นร่ำเตือนของผู้อื่น จึงขนบางออกจากกลุ่ม เมื่อบางคลองดูรุด ได้เห็นหนุ่มครูแล้วอยากจะร้องไห้สัก 50 ปี เพราะบุคคลของนางพิกัลพิการสารพัดอย่าง มือ เท้า หู จมูก ปาก นัยตา พิการ์ไปหมด เหมือนปีศาจจลูกฝุ่น น่ากลียดเหลือเกิน แต่นางก็ไม่ละทิ้งบุรุษ ทั้งนี้เพราะความมีเชื้อไอ ความรัก ความผูกพันตามธรรมชาติของแม่ที่มีต่อรลูกอย่างแรงกล้า นางเลี้ยง บุรุษด้วยความผิดเคือง วันใดที่พบบุตรไปขอทานด้วย วันนี้จะไม่ได้อะไรเลย ส่วนวันใดทั้งบุรให้บ้าน วันนี้จะได้อารพ เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง พอ่ำรังชีวิตอยู่ได้เท่านั้น พ่อแม่จึงปรึกษากันว่า ตั้งแต่ลูกคนนี้เกิดมา ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็พบแต่ความอัดขัดขัดสนตลอดเวลา แม้กระนั้นก็ยังสู้ทน เลี้ยงดูลูกเรื่อยมาจนกระทั้งลูกสามารถดูแลตัวเองได้ จึงบอกกับลูกว่า “ลูกเอ่ย เอกกระเบ็งใบนี้ไป ต่างคนต่างไปรอกะ ถึงแม้ว