ข้อความต้นฉบับในหน้า
ก ๔๑
การพัฒนาคุณภาพชีวิต
มัชฌิมานพ (อ)
ในครั้งอดีตกาล มีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อว่า "มะละ" เขาเป็นผู้มีอัธยาศัยใจคอโดดเดี๋ยงมาก เมื่อไปอยู่สถานที่ใด ชอบทำสถานที่นั้นให้สะอาด น่านั่งรมย์ เช่น เวลาจะยืนที่ใด ก็อกที่นั่นให้สะอาดเสียก่อนแล้วจึงนิ่ง ใครเห็นก็ชอบมาแย่งที่ทียเขายืนอยู่ มะละก็จะไปสู่ที่ใหม่แล้วทำความสะอาดอีก ทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ โดยไม่โกรธเคืองใคร ๆ เลย
เขาคิดว่าทุกคนที่ได้รับยืนในที่สะอาดก็มีความสุข เห็นคนทั้งหลายมีความสุข ก็ขอใจอยากทำให้ทุกคนมีความสุขมากยิ่งขึ้น พอถึงหน้าหนาวก็ช่วยก่อไฟให้คนได้ผิง หน้าร้อนก็ให้น้ำ แล้วคิดต่อไปอีกว่า "ทุกคนล้วนชอบอยู่ในที่รื่นรมย์กันทั้งนั้น" ต่อจากนี้ไปเราจะเอาบุญด้วยการทำทางเดินให้สะอาด สวยงาม น่านิรมย์"
เขาจึงออกจากบ้านไปแต่เช้า เอาจอบไปกลางทางทำถนน หนทางให้เรียบเสมอกัน ใครเห็นเขาทำเช่นนั้นก็กลัวว่า "เพื่อนกำลังทำอะไรหรือ ?"
เขาตอบว่า "เรากำลังทำทางไปสวรรค์" พร้อมกับชักชวนคนที่ผ่านไปมาให้ช่วยกันทำ ทำเองด้วย ชวนให้คนมาช่วยทำด้วย จากหนึ่งเป็นสอง เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนได้ชายหนุ่มถึง ๓๓ คน รวมทั้งเขาด้วย ช่วยกันทำทางเดินให้สะอาด น่านิรมย์ ตลอดระยะทาง ๒๒ กิโลเมตร
(๙) ธรรมบท ทุกทบทิกาย พระสุธรรมและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฎ ฯ เล่ม ๔ หน้า ๑๙๙