ข้อความต้นฉบับในหน้า
๔๕๓
การพัฒนาคุณภาพชีวิต
ชีวิตที่แทบพระบาททั้งสองของเจ้าชายว่า
"ของจงให้ชีวิตแก่เราเกิด ของของไว้ชีวิตแก่เราเกิด"
เจ้าชายทิศจาดได้ฟังดังนั้น ก็ละลึกถึงโอกาสทองพระ bibตา
ด้วยความเคารพในคำสอน และมีปัญญามองการณ์ไกลว่า จะมีการ
จงเวรกันไม่จบสิ้นจึงคิดให้ถวายทาน ได้กล่าวอย่างอ่อมพระองค์ ว่า
"ข้าพระองค์ผู้น้อยหรือจะให้ชีวิตแก่พระองค์ได้ มีแต่
พระองค์จะให้ชีวิตแก่ข้าพระองค์"
พระเจ้าพรหมทัตรับสั่งว่า "ถ้าทนให้ชีวิตแก่เรา เราจะ
ให้ชีวิตแก่ท่าน"
ด้วยน้ำใส่อันประเสริฐของทีมชาวมุจฒารที่มีความเคารพใน
อโวทของพระบิดา จึงให้อภัยแก่พระเจ้าพรหมทัต ทั้งสองได้ให้
ชีวิตแก่นัก จับมือกันสาธนา และพร้อมใด้นกนกกลับพระนคร
พระเจ้าพรหมทัตกลับถึงพระนครแล้ว ให้ประชุมสนา
อำมหต์ รับสั่งในที่ประชุมว่า "เราได้ชีวิตจากทีมชาวมุจฒารนี้ ผู้
เป็นพระโอรสของพระเจ้าที่ดีศิลป์โกล และเราให้ชีวิตแก่ท่าน
กุมาร"
พร้อมกับตรัสถามความพิศดารของพระโอวาทของพระ
เจ้าที่ดีศิลป์ให้ไว้
ทีมชาวมุจฒารบอกว่า "อย่าเห็นยาวดีคำสั้น หมายถึง
การผุผวนด้วยความอาฆาตพยาบาท ป้องร้ายกันยาว มุ่งล้าง