การพัฒนาคุณภาพชีวิต ทาน...ก้าวแรกแห่งการพัฒนาคุณภาพชีวิต หน้า 177
หน้าที่ 177 / 236

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงการพัฒนาคุณภาพชีวิตผ่านการให้ยานพนะ ซึ่งเป็นการอำนวยความสะดวกให้กับผู้เดินทาง โดยเปรียบเทียบการเดินทางไกลที่มีความยากลำบากและอุปสรรคต่างๆ เช่น ถนนขรุขระ แสงแดด และสัตว์มีพิษ หากมีผู้ช่วยหรืออุปกรณ์ เช่น ร่ม และรองเท้า จะช่วยทำให้การเดินทางนั้นสะดวกและให้ความสุขได้ นอกจากนี้ยังมีการยกตัวอย่างในสมัยพระพุทธเจ้าที่มีการสร้างสะพานและอุปกรณ์ขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับผู้อื่น ซึ่งสะท้อนถึงแนวคิดเรื่องการช่วยเหลือและการพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น โดยการร่วมมือกันในสังคม.

หัวข้อประเด็น

-การให้ยานพนะ
-ความสุขในการเดินทาง
-อุปสรรคในการเดินทาง
-การช่วยเหลือคนอื่น
-คุณภาพชีวิตในพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เบญ การพัฒนาคุณภาพชีวิต ผูให้ยาน ชื่อว่าให้ความสุข ในการเดินทางไกล บางครั้งผูเดินทางอาจต้องพบความ ลำบาก จากหนทางที่ยาวไกลบ้าง ถนนที่ขรุขระรถไปด้วยผ้า หรือขวากหนามที่แหลมคมบ้าง หรือต้องได้รับอันตรายจากสัตว์มี พิษที่หลบซ่อนตัวอยู่บ้าง ต้องเผชิญกับแสงแดดที่แผดกล้าหรือมี ฝนลมแรงบ้าง สิ่งต่างๆ เหล่านี้อาจมาทำให้เกิดความทุกข์ ความ ไม่สะดวกสบาย หากมีผู้นำพานะไว้ใส่สอย ให้อุปกรณ์ใน การเดินทาง อย่างเช่น ร่ม รองเท้า หรือคอยกถากถางหนทางให้ เดินได้สะดวกยิ่งขึ้น สร้างนั้นได้ หรือสร้างสะพานไว้ให้ ผู้นั้น ย่อมได้ชื่อว่าให้สิ่งที่ช่วยอำนวยความสะดวกสบาย คือให้ความสุข พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า “ผูให้ยานพนะ ชื่อว่าให้ความสุข” ในสมัยที่โลกว่างจากพระพุทธศาสนา บัณฑิตพังหลายผู้ ปรารถนาความสุข ได้ด้วยอุปกรณ์ในการเดินทาง คือรองเท้า และรม แต่พระปัจฉลาพุทธเจ้า ด้วยผลบุญนั้นทำให้เขารอดพันจาก ความตาย และได้รับความสุขในการพัฒนาชีวิตยิ่งๆ ขึ้นไป ดัง เช่นเรื่องราวของสังฆพรามณีนี้ สังฆพรามณี (๑) ในอดีตกาล ครั้งเมื่อพระเจ้าพรหมทัต ครองเมืองโม ลินี พระโพธิสัตว์ของเราเกิดเป็นพราหมณ์ชื่อว่า “สังขะ” เป็นผู้ที่ (๑) จริยาปฏิภาค พระสูตรและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฎ เล่ม ๑๙ หน้า ๓
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More