ข้อความต้นฉบับในหน้า
๓๓
การพัฒนาคุณภาพชีวิต
ตรวจดูว่า "เราควรจะไม่ส่งเคราะห์หใครหนอ บุญนี้จะเป็นของใครหนอ" ได้เห็นนายปุณณะเข้าไปในญาณของท่าน จึงใคร่ครวญ พิจารณาว่า เขาจะมีศรัทธา หรือเปล่า เขาสามารถที่จะถวายอาหารได้หรือไม่ พอได้ทราบว่าเขามีศรัทธา และสามารถที่จะถวายอาหารได้ และถ้าได้ถวายอาหารแล้ว จะได้สมบัติมีอันยิ่งใหญ่
ดังนั้นแล้วจึงครองจิตว ธิบาตรไปยังท่านนายปุณณะ ไนเนอุ พอนายปุณณะเห็นพระเถระเข้าดิใจ เข้ามากราบให้ และคิดว่า ท่านต้องการไม่ได้ฟืนในยานนี้ จึงทำไส้ฟืนถวาย พระเถระก็เอาบาตรและผ้าถองน้ำมาให้เขา นายปุณณะพอได้รับก็ทราบว่า พระเถระคงต้องการน้ำดิ่ม จึงรับเอาบาตรและผ้าถองน้ำไปกองน้ำมาถวาย
พระเถระคิดอยู่ว่า นายปุณณะนี้ เป็นครูบาใช้ของเขา ถ้าท่านจะไปสู่เรือนของเขา ภรรยาของนายปุณณะก็จะไม่เห็นท่าน ท่านจึงจะอยู่ที่นั่นจนกว่าภรรยาของเขาจะนำอาหารมาให้ พระเถระรออยู่ครู่หนึ่ง ทราบด้วยญาณว่าภรรยาของนายปุณณะกำลังมา ถึงแล้ว จึงออกเดินมุ่งหน้าไปยังพระนคร
ภรรยาของนายปุณณะ พอพบพระสารสูตรในระหว่างทางคิดว่า "ตัวเรามาควรพอมีไทยธรรม ก็ไม่พบพระเถระ ผู้เป็นเนื้อนาบุญ บางคราวพบพระเถระแต่ก็ไม่มีไทยธรรม วันนี้ เราพบพระเถระด้วย ไทยธรรมมีด้วย ขอให้พระเถระโปรดสงเคราะห์เราเถิด"