อานิสงส์ของมหาทานและอภัยทาน : หน้า 138/236

โอษฐ์ ทาน...ก้าวแรากแห่ง... พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสเรียกว่า มหาทาน ซึ่งจัดไว้ในเรื่องศีล ส่วนการให้ภัย คือ ทำตามเป็นผู้ไม่มีมุทัยกับตนเอง ใครี่สามารถ สละภัย คือ โทษตะออกจากใจได้ มีจิตใจสงบ สะอาด จิตจะ ประกอบไปด้วยเมตตา เมื่ทำไปแล้วถึงระดับหนึ่ง จัดว่าเป็นการ ภวนา ที่เรียกว่า เมตตาวาณา ซึ่งมีอานิสงส์สูงยิ่ง ดังที่ได้กล่าว ไว้แล้วข้างต้น อภัยทานย่อมนำมาซึ่งประโยชน์สุขเป็นอันมาก นำ สมบัติมาให้ทั้งโลกนี้และโลกหน้า ดังเรื่องต่อไปนี้ ทีมาจุฑุมาร (๙) ในสมัยหนึ่งที่กรุงพาราณสี มีพระราชพระนามว่า พระเจ้าพรหมทัต พระองค์เป็นผู้โปรดปรานการแผ่ขยายอำนาจ เป็นอันมาก ทั้ง ๆ ที่พระองค์เพียรพร้อมไปด้วยพระราชสมบัติต้น มั่งคั่ง ทั้งกำลังทัพก็มา และแวดล้อมไปด้วยหมู่ประเทศราชที่ตก เป็นเมืองขึ้น แต่พระองค์ก็หาได้รู้สึกว่ายังพอไม่ เพราะความโลภ เมื่ออยู่ในใจของผู้ใด ย่อมทำให้ผู้นั้นมีใจอยากได้ไม่มีสิ้นสุด ดังนั้นพระองค์จึงยกทัพไปรุกรานกรุงโกศล ที่อยู่ภายใต้ การปกครองของพระเจ้าทิชิต พระเจ้าที่ดีนี้เป็นผู้ที่มีคุณธรรมมาก แต่กำลังทัพน้อย พระเจ้าที่ดีนี้เมื่อได้พิจารณาดูแล้ว ตระหนกดี