การพัฒนาคุณภาพชีวิต : หน้า 179/236

3649 การพัฒนาคุณภาพชีวิต ครั้นรับรมและรองเท้าแล้ว ก็เหาะไปยังภูเขาคันรมาท์ สังขพรมณ์ เห็นเช่นนั้น มีจิตผองแผ่วเป็นล้นพ้น นึกถึงบุญไปพลางเดินไป พลางจนถึงท่าเรือ แล้วลงเรือข้ามมหาสมุทรไป พอเรือแล่นไป 7 วัน เรือเกิดลู มีกังวลไหล เหลือกำลัง จะดิ่งได้ ชาวเรือด่านพากันกลัวตาย ร้องให้อ้อนวอนเทพเจ้าของตน ฝ่ายพราหมณ์ได้พูดคนใช้คนหนึ่ง เอาน้ำมันตา ตัว ดื่มเมลอ เมย เหลว น้ำตาลรด แล้วขึ้นไปที่ยอดเสากระโดง กำหนดทิศไว้ดีแล้ว ก็ระดกฉายยอดเสากล่งมหาสมุทรไกลจากเรือนั้น ๒๕ วา แล้ว ว่ายน้ำข้ามมหาสมุทรไป ส่วนมหาชนที่อยู่ในเรือนั้นก็ตายไปทั้งหมวด พราหมณ์และคนใช้พยายามว่ายน้ำข้ามมหาสมุทรถึง 7 วัน พอ ถึงวันอุบสล จึงบันว่านำชำระปากให้สะอาด แล้วสมาทนูโบสถ ในวันนั้นเอง นางมณีเมขลาได้ตรวจมหาสมุทร พนพระ โพธิสสัตว์กำลังว่ายน้ำอยู่ ด้วยอำนาจการทำนของท่านในครั้งนั้น ทำให้นางมณีเมขลานำอาหารทิพย์ใส่ทองคำให้ พร้อมกับ เชิญให้บริโภคอาหารทิพย์นี้ ฝ่ายพราหมณ์มองดูเทพธิดาแล้วปิฎเสร็จว่า “เราไม่บริโภค เพราะเรารักษาอุโบส ถ้าจะขอถามท่านว่า ที่ท่านมุ่งให้ความสุข แก่นี้ ท่านเป็นเทวดาหรือมนุษย์” นางมณีเมขลาตอบว่า “เราเป็นเทวดาที่มีอานุภาพมาก เรามาด้วยความหวังดีต่อท่าน ท่านปรารถนาสิ่งใด เราจะให้สิ่งนั้น