การถวายทานและการฟังธรรมในวันสำคัญ : หน้า 122/236

๒๒ วน...ก้าวแห่ง... ทาน...ก้าวแห่ง... วันที่ ๗/๗/๗ ปี ๗ เดื่อน ๗ วัน บรรดาชาวเมืองไม่เคยได้เห็นพระบรมศาสดาและพระภิษุสงฆ์เลย พวกเขาต่างต้องการถวายอาหารและฟังธรรมบ้าง จึงพากันร้องเรียนกับเสนาบดีและพระราชานำสำเร็จผล ยอมให้เสนาบดี อำนาจย์และประชาราชภูมิ แต่ละกลุ่มเวียนกันถวายทานแต่พระภิษุทั้งหลายมีพระวิบูลสีพบพระเจ้าเป็นประมุข ในวันแรกท่านเสนาบดีเป็นผู้ริเริ่มถวายทานอย่างโอภาระนิด ส่วนวันที่ต่อมา พวกชาวเมืองจัดถวายธรรมแต่พระภิษุทั้งหลายมีพระวิบูลสีพบพระเจ้าเป็นประมุข ให้โอภาระยิ่งขึ้น กว่าการถวายทานของพระราชาและเสนาบดีนั้น และวันต่อ ๆ ไป พวกที่อาโย่ในลับพระเมืองได้จัดแจงเครื่องสักการบูชา เมื่อวาระแห่งการถวายทานที่รอคอยมานานหลายปีได้มาถึง พ่อค้าผู้หนึ่งชื่อหากาล จึงรีบปรึกษากับลูกสาวน้องชายว่า “พรุ่งนี้การะทำสักการบูชาพระผู้พระภาคเจ้ามาถึงพวกเรา แล้วนะ พวกเราจะทำอย่างไรดี” “สุดแต่แกแต่พี่เถิด ขอรับ” ลูกลากตตอบ แล้วบางกาลก็กล่าวถึงความตั้งใจของตนว่า “ถ้าเราจะรอให้ข่าวสารในนอกวงโตเต็มที่ก่อน แล้วเก็บเกี่ยวมาถวายทาน ทนุถนอมในครั้งนี้จะลงเลยไปเปล่า พี่ต้องการฝากทองรวงข้าวสังทำเป็นน้ำมัน นำมาทำข้าวอาคามพระผู้พระภาคเจ้า และพระสงฆ์ทั้งหลาย” ลูกลากตตอบแย้งว่า “ไม่มีใครเขาทำอย่างนี้มาก่อน เขา