ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๗
การพัฒนาคุณภาพชีวิต
“ผู้ใดกล่าวว่า จักให้ แล้วกลับใจเสียใหม่ว่า ไม่ให้ ผู้นั้นชื่อว่าหิเปนวงที่ตกอยูบนพื้นดิน มาค้องคอไว้
ผู้ใดกล่าวว่า จักให้ แล้วกลับใจเสียใหม่ว่า ไม่ให้ ผู้นั้นชื่อว่าเป็นคนหลวงราชยิ่งกว่า คนหลวงราชทั้งหลาย ทั้งยังชื่อว่าตกนรกล้นเป็น
เมื่อเขาขอสิ่งใด ควรให้สิ่งนั้น เมื่อเขาไม่อังสิ่งใด ไม่ควรให้สิ่งนั้น เราจะให้สิ่งที่พราหมณ์แก่นี้ขอ"
ครั้งนั้น ชนทั้งหลายทูลถามพระราชวา “ข้าแต่พระองค์
ผู้เป็นจอมรรช ฉะองค์ทรงปรารถนาความเจริญในพระชนมายุวรรณะ สุขะ พละ หรือทรงปรารถนา สิ่งใดหนอ พระราชาแห่งชาวสีพล ผู้ยอดเยี่ยม ทรงสะพระเนตรเพื่อเหตุแห่งปรโลกหรือหนอ”
พระโพธสัตว์ตรัสว่า “เราให้ดวงตาเป็นทาน เพราะปรารถนาย่อคหาไม่ เพราะปรารถนาบุตร ทรัพย์ และแว่นแคว้น ก็หาไม่ อึ่ง ธรรมของสัตบุตรทั้งหลายเป็นธรรมเก่า ที่ขันติประพฤติกันมานานแล้ว ด้วยเหตุอย่างนี้แล ใจเราจึงยินดีในการให่งนัก”
พระองค์จึงรับสังให้หมอสีละ ควักดวงตาของพระองค์