ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
อานิสงส์ถวายอารามสงฆ์
๑๗
ภิกษุสงฆ์ โดยเทียวแวะเวียนเข้าออกระหว่างวัดกับบ้านเป็น
ประจำมิได้ขาด จิตใจผูกพันอยู่เพียงกับวัดที่ตนเองได้ก่อสร้าง
ขึ้นมาเท่านั้น
ครั้นเมื่อละสังขารแล้วได้ประสบกับผลบุญที่เกิดจากการ
ถวายสังฆารามในครั้งนั้น ตรงตามพุทธพยากรณ์ที่ได้รับจาก
จนกระทั่งมา
พระบรมศาสดาที่กลายเป็นความจริงทุกประการ
ถึงภพชาติสุดท้ายท่านได้ออกบวชเป็นพระชื่อว่า อุบาลี ได้รับ
ตำาแหน่งเอตทัคคะอันยอดเยี่ยม เป็นผู้เลิศในด้านทรงจำพระวินัย
ท่านได้ถึงความเต็มเปี่ยมของชีวิต ถึงกับเปล่งอุทานว่า “ข้าแต่
พระมหาวีระ ข้าพระองค์เดือดร้อนเพราะเคราะห์คือความมืด
เสาะแสวงหาแสงสว่างคือญาณ เพื่อให้รอดพ้นจากความมืด จึง
ได้พบพระศากยมุนีผู้ทรงกําจัดความมืดคือกิเลสออกไปได้
พระองค์ได้ทรงก่าจัดความมืดในใจให้ข้าพระองค์
ข้าแต่พระมุนี ข้าพระองค์หมายใจไว้แสนกัปเพื่อขอ
บำรุงพระองค์ นมัสการทั้งเช้า ทั้งเย็น เหมือนทวยเทพมุ่งหมาย
ผลของเถาวัลย์ชื่ออาสาวดี การปรนนิบัติและการนมัสการของ
ข้าพระองค์ไม่เป็นโมฆะ บัดนี้ ข้าพระองค์ปราศจากอุปธิ สงบ
ระงับแล้ว เบิกบานแล้วเพราะพุทธบารมี ข้าพระองค์ได้ปรารถนา
ตำแหน่งนี้มาเป็นเวลาแสนกัป บัดนี้ได้บรรลุประโยชน์นั้นแล้ว
ภพทั้งหมดข้าพระองค์ถอนแล้ว วิชชา ๓ ข้าพระองค์ได้บรรลุแล้ว