อานิสงส์ของการถวายดอกกรรณิการ์และการปฏิบัติธรรมของอุปเสนภิกษุ : หน้า 436/585

ธรรมะเพื่อประชาช อานิสงส์ถวาย ดอกกรรณิการ์ ๔๓๕ ของอุปเสนภิกษุ เนื่องจากท่านอุปเสนมีพรรษายังไม่ครบสิบ จึง กล่าวติเตียนว่า “เธอเป็นผู้ที่เวียนมาเพื่อความเป็นผู้มักมากเกิน ไป” อุปเสนภิกษุถูกพระบรมศาสดาติเตียนอย่างนั้นก็คิดว่า สิ่งที่พระบรมศาสดาตักเตือนเรานี้ เป็นสิ่งที่พระองค์ปรารถนา ที่จะให้เราได้คิด ไม่ให้ทําอะไรเกินตัวและไม่เหมาะไม่ควรกับ ภิกษุที่บวชใหม่ เราควรที่จะนําพระดำรัสนั้นมาเตือนตนและ เป็นกำลังใจในการปฏิบัติธรรม สิ่งนี้จึงเป็นสิ่งที่เหมาะสมกับ เราผู้ปรารถนาความหลุดพ้น เมื่อท่านคิดอย่างนี้ ตั้งแต่วันนั้น เป็นต้นมา ก็ตั้งใจทำความเพียรจนกระทั่งบรรลุธรรมเป็น พระอรหันต์ในเวลาไม่นาน หลังจากที่บรรลุพระอรหันต์แล้ว พระอุปเสนเถระก็ สมาทานประพฤติธุดงควัตรทั้งหมดด้วยตนเอง และยังชักชวน ให้ผู้อื่นปฏิบัติธุดงควัตรนั้นด้วย ข้อวัตรปฏิบัติของท่านงดงาม น่าเลื่อมใสมาก ไม่ว่าเพื่อนสหธรรมิกหรือสาธุชนทั้งหลาย หาก ได้พบปะสนทนาและเห็นข้อวัตรปฏิบัติของท่าน ต่างก็พากันชื่นชม เลื่อมใสและโจษจันจนเป็นที่อนุโมทนา พระบรมศาสดามอง เห็นบุญในอดีตที่พระเถระเคยตั้งความปรารถนาไว้ พระองค์จึง ตั้งพระเถระไว้ในตำแหน่งเอตทัคคะ ผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ผู้น่าเลื่อมใส