ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bsu:mall
อานิสงส์ถวาย ดอกอ้อ
๔๖๐
อานุภาพแห่งบุญที่ได้เคยสั่งสมไว้กับหมู่สงฆ์ในอดีต ทำให้
ไทยธรรม
คุ้นเคยกับผ้ากาสาวพัสตร์ ฉับพลันทันใดกินรีก็คิดว่า
ที่ควรถวายในมือของเราก็ไม่มี หากเราจะไม่สั่งสมบุญอะไรเลย
ก็จะทําให้เราคลาดจากบุญนี้ไป เราจะทำอย่างไรดีหนอ เมื่อคิด
อย่างนี้ กินรีผู้มีบุญก็มองไปรอบๆ อาณาบริเวณ ขณะที่ในใจ
ของนางนั้นเต็มเปี่ยมด้วยความปีติอันไม่มีประมาณ มองไปเห็น
ดอกไม้ชนิดหนึ่ง ออกดอกงามสะพรั่งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำก็ดำริว่า
แม้ในมือของเราไม่มีไทยธรรม
เราจะเอาดอกอ้อ
นี่แหละบูชาสมณะรูปนี้ แล้วนางกินรีก็มุ่งตรงไปที่กอไม้อ้อ
นำดอกอ้อเหล่านั้นไปกราบบูชาพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยความ
เลื่อมใส เมื่อบูชาเสร็จแล้ว พระปัจเจกพุทธเจ้าให้ศีลให้พร
กินรีก็ยิ่งเกิดมหาปีติ พอพระท่านให้พรเสร็จและหลีกไป ก็ยืน
ประคองอัญชลีด้วยใจที่เบิกบาน เหตุการณ์ในวันนั้น ได้ฝังอยู่
ในใจของกินรีไปจนตลอดชีวิต ด้วยบุญกรรมนั้น ส่งผลให้นาง
ท่องเที่ยวอยู่ในสุคติภูมิ ชีวิตไม่ได้พลัดตกไปในอบายเลย
จนกระทั่งมาถึงสมัยพุทธกาล นางได้มาบังเกิดใน
ตระกูลคฤหบดีมหาศาลกรุงสาวัตถี เมื่อคลอดออกจากครรภ์
มารดา ด้วยความที่เป็นผู้มีบุญ จึงเป็นที่รักของมนุษย์ และ
เทวดาทั้งหลาย ญาติๆ ได้พากันขนานนามว่า ปุณณา แม้นาง