อานิสงส์ถวายดอกอ้อและผลของบุญ : หน้า 461/585

Bsu:mall อานิสงส์ถวาย ดอกอ้อ ๔๖๐ อานุภาพแห่งบุญที่ได้เคยสั่งสมไว้กับหมู่สงฆ์ในอดีต ทำให้ ไทยธรรม คุ้นเคยกับผ้ากาสาวพัสตร์ ฉับพลันทันใดกินรีก็คิดว่า ที่ควรถวายในมือของเราก็ไม่มี หากเราจะไม่สั่งสมบุญอะไรเลย ก็จะทําให้เราคลาดจากบุญนี้ไป เราจะทำอย่างไรดีหนอ เมื่อคิด อย่างนี้ กินรีผู้มีบุญก็มองไปรอบๆ อาณาบริเวณ ขณะที่ในใจ ของนางนั้นเต็มเปี่ยมด้วยความปีติอันไม่มีประมาณ มองไปเห็น ดอกไม้ชนิดหนึ่ง ออกดอกงามสะพรั่งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำก็ดำริว่า แม้ในมือของเราไม่มีไทยธรรม เราจะเอาดอกอ้อ นี่แหละบูชาสมณะรูปนี้ แล้วนางกินรีก็มุ่งตรงไปที่กอไม้อ้อ นำดอกอ้อเหล่านั้นไปกราบบูชาพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยความ เลื่อมใส เมื่อบูชาเสร็จแล้ว พระปัจเจกพุทธเจ้าให้ศีลให้พร กินรีก็ยิ่งเกิดมหาปีติ พอพระท่านให้พรเสร็จและหลีกไป ก็ยืน ประคองอัญชลีด้วยใจที่เบิกบาน เหตุการณ์ในวันนั้น ได้ฝังอยู่ ในใจของกินรีไปจนตลอดชีวิต ด้วยบุญกรรมนั้น ส่งผลให้นาง ท่องเที่ยวอยู่ในสุคติภูมิ ชีวิตไม่ได้พลัดตกไปในอบายเลย จนกระทั่งมาถึงสมัยพุทธกาล นางได้มาบังเกิดใน ตระกูลคฤหบดีมหาศาลกรุงสาวัตถี เมื่อคลอดออกจากครรภ์ มารดา ด้วยความที่เป็นผู้มีบุญ จึงเป็นที่รักของมนุษย์ และ เทวดาทั้งหลาย ญาติๆ ได้พากันขนานนามว่า ปุณณา แม้นาง