ข้อความต้นฉบับในหน้า
อานิสงส์ถวายสังฆทาน
២៩២
ทุกชีวิตที่เกิดมาในโลกนี้ ล้วนเกิดมาจากสถานที่ที่แตกต่าง
กัน ได้รับการอบรมเลี้ยงดูหล่อหลอมจากสภาพแวดล้อม
ที่แตกต่างกัน แต่ในความเหมือนของมนุษย์ คือเกิดมาเพื่อทำ
พระนิพพานให้แจ้ง เพื่อฝึกฝนอบรมตนเองทั้งกาย วาจา ใจ ให้
สะอาดบริสุทธิ์ เพื่อเพิ่มเติมบุญบารมีให้มากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะหมดกิเลสเข้าสู่อายตนนิพพาน ซึ่งหนทางที่ลัดที่สุด
ในการพัฒนากาย วาจา ใจ ให้บริสุทธิ์ คือการทำใจให้หยุดนิ่ง
ด้วยการเจริญสมาธิภาวนา เมื่อเราฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งสนิทดีแล้ว
ความบริสุทธิ์ก็จะเกิดขึ้น ทําให้ใจของเราใสสว่าง จะคิดก็คิดแต่
สิ่งที่ดีเป็นสิริมงคล แล้วก็จะส่งผลออกมาถึงคำพูดและ
การกระทำให้ดีเป็นไปเพื่อบุญกุศลล้วนๆ และเพื่อให้ได้บรรลุ
มรรคผลนิพพาน
มีถ้อยคำสุภาษิตที่ปรากฏใน ขุททกนิกาย อปทาน ว่า
“ด้วยกรรมที่หาสังฆทานไว้ดีแล้ว และด้วยการตั้ง
เจตจำนงไว้ เราละร่างมนุษย์แล้ว ได้ไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
เราได้เสวยราชสมบัติในเทวโลก ๓๐๐ ครั้ง และได้เป็น
พระเจ้าจักรพรรดิ ๕๐๐ ครั้ง เป็นพระเจ้าประเทศราช
อันไพบูลย์โดยคณานับมิได้ เพราะกรรม คือการถวายสังฆทานนั้น
นำไป เราจึงมีความสุขในที่ทุกสถาน