ข้อความต้นฉบับในหน้า
อานิสงส์ถวายข้าวมธุปายาส
៩៤
ได้ถามเพื่อทดสอบกำลังใจว่า “การบรรพชาเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก
เมื่อต้องการของร้อนก็ได้ของเย็น เมื่อต้องการของเย็นก็ได้
ของร้อน เธอจะอดทนต่อความลำบากได้หรือ” ติสสะตอบด้วย
ความมั่นใจว่า “กระผมอดทนได้ และจะทำทุกอย่างตามที่
พระอาจารย์สั่งสอน” พระเถระจึงรับเป็นอุปัชฌาย์บวชให้
เมื่อออกบวชแล้ว สามเณรได้เข้าไปบิณฑบาตในเมือง-
สาวัตถี ด้วยอานิสงส์ที่เคยถวายทานแด่พระสารีบุตรเถระด้วย
ความเคารพ โดยไม่มีความตระหนี่ติดค้างอยู่ในใจ ทำให้ชาวเมือง
เกิดความรักและศรัทธาในตัวสามเณรมาก จึงชักชวนกันมา
ถวายทานกันมากมาย
ในช่วงฤดูหนาว สามเณรเห็นเหล่าภิกษุนั่งผิงไฟด้วย
ความหนาวสั่น จึงได้นิมนต์ภิกษุทั้งพันรูปเข้าไปบิณฑบาตในเมือง
แล้วแจ้งความประสงค์ว่า ต้องการผ้ากัมพลสําหรับพระภิกษุ
เพื่อห่มกันหนาว ขณะนั้น มีชายคนหนึ่งเห็นว่า การทำทานไม่มี
ประโยชน์ มีแต่จะทำให้ทรัพย์หมดไป เขาจึงเที่ยวป่าวประกาศ
ห้ามชาวพระนครไม่ให้มาทำบุญ แต่ด้วยบุญกุศลที่สามเณร
ได้ทำไว้ดีแล้ว ทำให้ชาวเมืองที่ได้เห็นสามเณรและพระภิกษุ
จํานวนนับพันรูป เกิดความเลื่อมใสศรัทธาอย่างเปี่ยมล้น ต่างก็
ช่วยกันบอกบุญรวบรวมผ้ากัมพลจนครบทั้งหนึ่งพันผืนมาถวาย
สามเณรได้อย่างอัศจรรย์