อานิสงส์ของการทำจิตผ่องใส : หน้า 121/585

อานิสงส์ของการทำจิตผ่องใส วันละ 900 รูป จนตลอดพระชนมายุ เป็นผู้มีส่วนในการถวาย อสทิสทาน แต่เวลาใกล้จะสิ้นพระชนม์ ได้นึกถึงการกล่าวตู่ พระสวามีด้วยคำเท็จเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ก็ไปตกนรกอยู่ ๗ วัน เรื่องของพระนางมีอยู่ว่า ในวันหนึ่ง พระนางมัลลิกาเทวีเสด็จเข้าไปยังซุ้มสําหรับ สรงสนาน เมื่อชำระพระโอษฐ์แล้ว ทรงน้อมพระสรีระลงปรารภ เพื่อจะชำระพระชงฆ์ มีสุนัขตัวโปรดตัวหนึ่ง เข้าไปในห้อง สรงสนานพร้อมกับพระนาง มันเห็นพระนางน้อมลงเช่นนั้น จึงเริ่มจะทําสันถวะกับพระนาง พระนางทรงประทับยืนอยู่ด้วย ความยินดีในผัสสะของสุนัข โดยชะล่าใจว่าคงไม่มีใครมองเห็น การกระทำของตัวเอง ในขณะนั้นเอง พระเจ้าปเสนทิโกศลทรง ทอดพระเนตรทางพระแกลในปราสาทชั้นบน ทรงเห็นภาพที่น่า บัดสีเช่นนั้น เมื่อพระนางเสด็จออกมาจากซุ้มน้ำ จึงได้ตำหนิ อย่างรุนแรงว่า “เจ้าหญิงถ่อย ทําไมถึงได้ลดตัวไปเสนอสัทธรรม กับสุนัขอย่างนั้น” พระมเหสีแม้รู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว แต่เกรงราชอาชญา และกลัวว่าจะถูกนินทาไปทั่วพระนคร จึงไม่ยอมรับผิด ได้โกหก พระราชาว่า “ไม่เป็นความจริงเลย สงสัยพระองค์จะทรงตาฝาด ไปแล้วกระมัง เพราะใครก็ตามที่เข้ามาในซุ้มประตูนี้ จะปรากฏ