ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
อานิสงส์ถวายเครื่องอัฏฐบริขาร
๔๖๗
ในโลกนี้มีสิ่งที่ไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักเบื่อมากมาย คือจะเติม
เท่าไรก็ไม่เต็ม มีความพร่องอยู่ตลอดเวลา ซึ่งมีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี
ดังที่หลวงพ่อได้ยกมากล่าวไว้ในเบื้องต้น ของบางอย่างแม้
ไม่เคยอิ่มแต่ก็ไม่เป็นโทษ และนำแต่ความสุขสวัสดีมาให้ แต่
ความไม่อิ่มที่เกิดขึ้นด้วยอำนาจแห่งตัณหาที่เข้ามาครอบงำาจิตใจ
นับเป็นมหันตภัยอันใหญ่หลวง ยิ่งสนองยิ่งนำพาใจให้ตกต่ำ
มีประเด็นสำคัญที่จะยกมาอธิบายดังนี้ พระพุทธองค์
ตรัสว่า “ผู้มีความศรัทธา ไม่อิ่มด้วยการอุปัฏฐากพระสงฆ์
ทายกไม่อิ่มด้วยการบริจาคทาน” ความเป็นทายกหมายถึงผู้ให้
ซึ่งจะบังเกิดขึ้นได้ต้องเป็นผู้มีพื้นใจที่งดงาม มีศรัทธาประกอบ
ด้วยปัญญา เชื่อมั่นในกฎแห่งกรรมว่า ทำดีต้องได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
เชื่อในโลกนี้โลกหน้าว่ามีจริง และรู้ว่าทานที่บริจาคด้วยความ
ศรัทธาเลื่อมใสในพระสงฆ์ผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศนั้น จะกลาย
เป็นผังรวยถาวรข้ามชาติและทุกภพทุกชาติ จึงหมั่นสั่งสมบุญ
ด้วยการบริจาคอยู่เป็นนิตย์ ให้แล้วยังปรารถนาให้อีก เป็น
ผู้ไม่รู้จักอิ่มในการทำทาน
*เหมือนพระปิลินทวัจฉเถระที่ท่านได้ทำบุญด้วยการ
ถวายไทยธรรมเป็นอันมากแด่ภิกษุสงฆ์ 900,000 รูป มีพระ
*มก. เล่ม ๗๑ หน้า ๔๔๐