อานิสงส์การถวายเสา ๕ ต้น และการพบพระพุทธเจ้า : หน้า 105/585

ธรร อานิสงส์ถวายเสา ๕ ต้น ร่วมสร้าง หอฉัน ๑๐๔ ยอดภูเขา ดังพระจันทร์วันเพ็ญ เป็นผู้เลิศกว่าพรหม มีญาณไม่ สิ้นสุด เปรียบด้วยเขาสุเมรุ ถึงความเป็นยอด เปรียบด้วยท้องฟ้า ทรงเป็นที่พึ่งของบรรดาผู้กลัวภัย เป็นที่ต้านทานของบรรดา ผู้ถึงสรณะ พระพุทธเจ้าพระองค์นั้นเป็นบุญเขต ของผู้แสวงบุญ เป็นบ่อเกิดแห่งรัตนะ ทรงมีศีลอันไม่มีเครื่องเปรียบ มีวิมุตติ อันไม่มีอะไรเทียมทันเราได้นิมนต์พระพุทธองค์ให้มาฉันภัตตาหาร ในวันพรุ่งนี้” เสลมาณพพอได้ยินคำว่า “พระพุทธเจ้า” คำเดียวเท่านั้น ความปิติยินดีก็แผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย รีบไต่ถามว่า พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่ไหน ข้าพเจ้าอยากจะไปเข้าเฝ้าพระผู้มี พระภาคเจ้าพระองค์นั้น ข้าพเจ้าค้นหาบุคคลผู้ได้ชื่อว่าเป็น พระพุทธเจ้ามานานแสนนาน เปรียบเหมือนคนกระหายนํ้า หา น้ำมาดื่มเพื่อดับกระหาย เหมือนคนหิวข้าวแสวงหาอาหาร ประดุจดังแม่โครักลูกวิ่งร้องหาลูกที่หายไปจากฝูง ขอท่านจง บอกที่ประทับอยู่ของพระองค์แก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด เมื่อเกณิยชฏิลชี้ทางไปวัดเชตวันให้แล้ว เสลมาณพ พร้อมทั้งเพื่อนอีก ๓๐๐ คน ก็รีบออกเดินทางไปทันที เมื่อไปถึง ก็ได้สนทนากับพระบรมศาสดาซึ่งรอคอยการมาของเสลมาณพ ผู้มีบุญอยู่แล้ว ครั้นได้ฟังธรรมจากพระองค์ ก็ตัดสินใจออกบวช