ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเรll
อานิสงส์ถวายภัตตาหาร
๓๖๕
ทิพยสมบัติอันโอฬารอย่างยาวนาน เวียนวนอยู่ในเทวโลกกับ
มนุษยโลก หลายภพหลายชาติทีเดียว
จนกระทั่งมาถึงสมัยพุทธกาลในยุคของเรานี้ ท่านได้
บังเกิดในตระกูลหนึ่ง ในยุคนั้น พระสัทธรรมกำลังรุ่งเรือง
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ส่งพระสาวกไปประกาศพระศาสนายัง
แว่นแคว้นต่างๆ ทั่วชมพูทวีป แม้แต่พระพุทธองค์เองก็เสด็จ
จาริกไปตามเมืองต่างๆ เพื่อประกาศพระสัทธรรมเช่นกัน
มนุษย์และเทวดาทั้งหลายที่มีโอกาสได้ฟังธรรมก็ได้บรรลุธรรม
ตามกำลังบุญของตนเป็นจำนวนมาก กุลบุตรผู้มีบุญนี้ก็มีโอกาส
ได้ฟังธรรม และเกิดความเลื่อมใสอย่างยิ่ง กอปรกับบุญเก่า ส่ง
หนุนนำให้ได้คิดว่า
การใช้ชีวิตฆราวาสนั้น เป็นชีวิตที่คับแคบ ไม่เป็นอิสระ
จากอาสวกิเลสทั้งหลาย ตัวเราเองเป็นผู้ที่มีโอกาสดี ที่ได้เกิด
มาพบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราไม่ควรที่จะปล่อยโอกาสดีๆ ให้
ผ่านไป ควรที่เราจะหาโอกาสปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ ท่านจึง
ตัดสินใจออกบวช เรียนกัมมัฏฐานแล้วก็ตั้งใจปฏิบัติธรรม บุญ
ในตัวที่ได้สั่งสมมาดี ได้ส่งผลให้ท่านเป็นผู้ที่ปฏิบัติธรรมได้อย่าง
สะดวกสบาย สามารถเจริญวิปัสสนาจนบรรลุเป็นพระอรหันต์
ในเวลาไม่นานนัก ด้วยอานุภาพบุญเก่าที่ได้สร้างมหาทานบารมี