อานิสงส์สมาทานศีล ๕ และการสร้างบารมี : หน้า 480/585

ธรรมะเพื่อประชาชll อานิสงส์ สมาทานศีล ๕ ៤៧៩ พระพุทธศาสนาไม่ได้สอนให้อ้อนวอน แต่สอนให้ฟัง ตนเอง โดยนึกถึงคุณความดีที่ตนทำไว้ดีแล้วและตั้งจิตอธิษฐาน ประพฤติมั่นในทางแห่งความดีนั้น ทั้งนี้ต้องประกอบเหตุ คือ มีบุญกุศลเป็นต้นทุนก่อน พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนให้พุทธบริษัท ระลึกว่า ผู้มีศรัทธา จึงอ้อนวอนโดยชอบอย่างนี้ว่า ขอเราจง เป็นเช่นพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะเถิด เพราะท่านเสมือน เป็นตราชู เป็นมาตรฐานของภิกษุสาวก ถ้าเป็นหญิงผู้มีศรัทธา ก็พึงอ้อนวอนขอให้เป็นเช่นภิกษุณีเขมาและอุบลวรรณาเถรี และถ้าเป็นอุบาสกก็ขอให้เป็นเช่นจิตตคฤหบดี หรืออุบาสิกาก็ ขอให้เป็นเช่นอุบาสิกา ตชุตตรา เป็นต้น พวกเราเป็นนักสร้างบารมี ควรจะทำอย่างบัณฑิตผู้รู้ ทั้งหลาย ที่ท่านได้ทําไว้เป็นแบบอย่าง ยามประสบทุกข์ภัยในชีวิต ก็ให้นึกถึงความดีที่เราได้ทำไว้ดีแล้ว ทุกครั้งที่มีโอกาสทำความ ดีก็ให้อธิษฐานจิตกำกับเสมอ อธิษฐานบารมีของเราจะได้ เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เราได้ทำความดี สร้างสิ่งที่ดีงามมากมายให้เกิดขึ้นแก่โลก เราควรหมั่นระลึกถึง ความดีเหล่านั้น บุญกุศลจะได้เกิดขึ้นกับเราตลอดเวลา เมื่อใจ เป็นบุญกุศล นึกคิดปรารถนาสิ่งใดก็จะสมปรารถนา ฉะนั้นให้ ตั้งใจทําความดีให้เต็มที่ แล้วเราจะสมปรารถนากันทุกๆ คน