ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
อานิสงส์ถวาย น้ำดื่มแด่พระสงฆ์
๔๐๖
บุญ เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสําเร็จในชีวิต ผู้
ที่มีบุญมากชีวิตจะพบเจอแต่สิ่งที่ดีงาม การสั่งสมบุญจึงเป็นสิ่ง
ที่ทุกๆ คนต้องทำ ไม่ทำไม่ได้ เกิดมาแล้วไม่ตั้งใจสั่งสมบุญบารมี
การเกิดมาในภพชาตินั้นถือเป็นโมฆะ สูญเปล่า เกิดมาฟรีไม่ได้
อะไร ถ้าหากเกิดพลาดพลั้งไปก่อบาปอกุศลถือเป็นความ
โชคร้ายอย่างยิ่งทีเดียว เพราะทุกข์ในอบายภูมิไม่มีเวลาว่าง
เว้นจากทัณฑ์ทรมานเลย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสว่า
“การสั่งสมบุญเป็นเหตุให้เกิดความสุข ควรที่จะสั่งสมบุญนั้น
บ่อยๆ ดังนั้นเราก็ไม่ควรว่างเว้นจากการสร้างบุญสร้างบารมี”
เมื่อจิตใจของเราเบิกบานผ่องใส ละเอียดประณีตมี
ความคิดที่จะทําบุญเกิดขึ้นในจิตใจแล้ว มหานิสงส์จะบังเกิดขึ้น
ทันทีและเกิดขึ้นเป็นอสงไขยอัปปมาณัง เหมือนเรื่องที่เคยเกิด
ขึ้นในสมัยพุทธกาล ตอนนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ที่
เมืองสาวัตถี มีภิกษุจํานวน ๑๖ รูป หลังจากที่ได้รับโอวาทจาก
พระบรมศาสดาแล้ว ท่านได้รวมกลุ่มกันแสวงหาที่หลีกเร้นซึ่ง
เหมาะสําหรับการบำเพ็ญเพียร ท่านได้เดินทางไปอยู่จำพรรษา
ที่อาวาสใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ในพรรษานั้นพระภิกษุทั้ง ๑๖ รูป
ตั้งใจปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่ เมื่อออกพรรษา ภิกษุทั้งหลาย
อยากเข้าเฝ้าพระบรมศาสดาอีกครั้ง เพื่อรับฟังพระโอวาท ได้
พากันเดินทางไกลผ่านเส้นทางที่ทุรกันดารในฤดูร้อน
ถูกแดด