การรักษาศีลในชีวิต : หน้า 500/585

๕๗ อ า น ส ง ส์ รั ก ษ า ศ ล จ น ต ล อ ด ช ช่ว ต แม้ว่าจะต้องทํางานรับจ้างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเพียงใด ก็ตาม ท่านจะนึกถึงศีลของตนที่ได้ประคองรักษาอย่างบริสุทธิ์ ผุดผ่อง จนเวลาล่วงมาถึงหนึ่งแสนปี เมื่อวาระสุดท้ายแห่ง ชีวิตมาถึง ท่านก็ระลึกถึงศีลของตนเอง ทำให้เกิดมหาปีติว่า “ศีลที่เราสมาทาน และได้รักษาอย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์ แม้นอน อยู่บนเตียงคนป่วย เราก็มีใจชื่นบาน ไม่หวั่นไหวต่อมรณภัยเลย”