ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
อานิสงส์ของการทำจิตผ่องใส
พระบาทของพระตถาคตเจ้า ๔ อย่างนี้ มีค่านับไม่ได้ ในเวลา
จะสิ้นพระชนม์ พระนางมัลลิกามิได้ทรงนึกถึงอสทิสทานหรือ
ทานที่ได้เคยบริจาคเอาไว้เลย
ทรงระลึกถึงกรรมอันลามกนั้น
เพียงครั้งเดียว ครั้นสิ้นพระชนม์แล้ว ด้วยความที่ใจหมอง
บาปนั้นก็ดูดวูบให้ไปบังเกิดในมหานรกทันที
พระเจ้าปเสนทิโกศลอยากทราบปรโลกของพระนาง
มัลลิกาว่า ได้ไปเสวยทิพยสมบัติอยู่ในสวรรค์ชั้นไหน แต่ในช่วง ๗
วันแรก พระบรมศาสดาได้ทรงดลบันดาลด้วยฤทธานุภาพ ทำให้
ท้าวเธอระลึกถึงวัตถุประสงค์ของการเสด็จมาไม่ได้ พระราชา
ทรงสดับธรรมกถาในสำนักของพระบรมศาสดา
แล้วก็ทรงลืม
เหตุที่เสด็จมาทุกครั้ง ในเวลาเสด็จกลับเข้าไปสู่พระราชนิเวศน์
จึงทรงระลึกได้ เป็นอยู่อย่างนี้ถึง ๗ วัน
ฝ่ายพระนางมัลลิกาต้องเสวยวิบากกรรม ถูกเผาไหม้ใน
นรกตลอด ๗ วันของเมืองมนุษย์ จากนั้นในวันที่ ๘ บุญใหญ่ที่
พระนางทำไว้ก็ได้ช่อง หนุนส่งให้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต
ครั้นพระเจ้าปเสนทิโกศลทราบว่า มเหสีผู้เป็นที่รักของพระองค์
ได้ไปเสวยทิพยสมบัติในดุสิตบุรี ก็ทรงปลาบปลื้มยินดีในปรโลก
ของพระนาง ทำให้ทรงคลายความเศร้าโศกถึงพระนางได้ อีกทั้ง
ทรงรำพึงว่า ถ้าหากพระนางมัลลิกาเทวีผู้สั่งสมบุญไว้มากถึง