ธรรมะเพื่อประชาชน: อานิสงส์การถวายข้าวตัง : หน้า 154/585

ธรรมะเพื่อประชาชll อานิสงส์ถวายข้าวตัง ๑๕๓ ไพบูลย์ ก็จะบังเกิดขึ้นเป็นอสงไขยอัปปมาณัง ใจที่เลื่อมใสใน พระรัตนตรัยเป็นต้นทางแห่งบุญกุศล เหมือนต้นน้ำเป็นบ่อเกิด ของความชุ่มเย็นแก่สรรพชีวิต ดังนั้นเส้นทางแห่งบุญจึงมีแต่ ความสดชื่นเบิกบาน ชุ่มเย็นใจอยู่ตลอดเวลา หัวใจของนักสร้างบารมีนี้ โดยปกติจะเบ่งบานกว้างขวาง ไม่มีขอบเขต คิดแต่สิ่งที่ดีๆ เป็นบุญเป็นกุศล และสิ่งที่คิดถึง เป็นอันดับแรกก็คือ ทำอย่างไรบารมีของเราจะเพิ่มพูนขึ้น ทุกวันทุกคืน เพศภาวะความเป็นอยู่ไม่ใช่ข้อแม้ข้ออ้างหรือเงื่อนไข ที่จะทำให้เราพลาดจากการสร้างบุญบารมี แต่จะเปลี่ยนความคิด ในทางตรงกันข้ามว่า แม้จะอยู่ในสถานะเช่นไร เราจะไม่ว่างเว้น จากการสร้างบารมี หากเราคิดได้อย่างนี้ทุกวัน แม้ชีวิตจะลำบาก สักแค่ไหนก็ไม่เป็นอุปสรรคในการสร้างบารมีเลย เหมือนเรื่อง จริงที่เกิดขึ้นมาแล้วในสมัยพุทธกาล *ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่พระเวฬุวัน มหาวิหาร ในกรุงราชคฤห์ ได้มีครอบครัวหนึ่งเป็นอหิวาตกโรค สมัยนั้นยังไม่มียาใดๆ รักษาโรคนี้ได้ ครอบครัวใดประสบกับ โรคร้ายชนิดนี้ ต้องอพยพหลบหนีไปเพื่อให้รอดพ้นจากโรคร้าย คนของครอบครัวนั้นก็เหมือนกัน ต่างประสบมรณภัยไปตามๆ กัน *มก. เล่ม ๔๔ หน้า ๑๗๑