ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
อานิสงส์ถวายน้ำดื่ม แด่ พระพุทธเจ้า
៣៩៩
ธรรมเนียมประเพณีของพวกเรา ก็จะถูกทําลายเป็นแน่
พอคิดอย่างนี้ ก็พากันวางแผนเพื่อที่จะท่าทุกวิถีทาง
ที่ไม่ให้พระบรมศาสดาประทับอยู่ที่หมู่บ้านของตน ทำการ
ขัดขวางทุกวิถีทาง เช่น พากันนำเรือที่เขาจอดไว้ที่ท่าน้ำออกไป
ไม่ให้ข้ามฝั่งมา เครื่องอำนวยความสะดวกในเรื่องความเป็นอยู่
ก็ถูกเก็บและทําลายจนเกือบหมดสิ้น แม้แต่บ่อน้ำทุกๆ บ่อ
ที่อยู่ในอาณาบริเวณนั้น ก็ถูกถมเหลือไว้เพียงบ่อเดียวเพื่อพวก
ของตนเอง บ่อที่เหลือก็ช่วยกันเอาหญ้าและฟางถมจน
เต็มปากบ่อ ด้วยความตั้งใจว่า จะไม่ให้พระพุทธองค์ได้ดื่มน้ำ
เลยแม้แต่หยดเดียว จะได้ไม่ต้องมาอยู่อาศัยที่หมู่บ้านนี้ ความ
กลัวว่า ตนเองจะสูญเสียผลประโยชน์แล้วสร้างบาปอกุศล
อย่างนี้ก็มีเกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ ทุกยุคทุกสมัย
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบความคิดที่วิปริตของคน
เหล่านั้น ทรงดำริว่า การที่พวกพราหมณ์เหล่านั้นทําบาปอกุศล
อย่างนี้ ไม่สมควรเลย เราจะทำให้ทุกๆ คนเป็นสัมมาทิฏฐิ จะได้
กลับใจมาสร้างบุญ ทรงเปี่ยมไปด้วยมหากรุณาอันไม่มีประมาณ
พร้อมกับภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ ทรงเหาะข้ามแม่น้ำเสด็จไปถึง
หมู่บ้านถูณะ ทรงแวะประทับนั่งเหนืออาสนะที่จัดไว้ ณ โคนไม้
แห่งหนึ่ง สมัยนั้น หญิงทาสีเป็นจำนวนมากที่เป็นหม้อน้ำเดิน
ผ่านพระผู้มีพระภาคเจ้าและภิกษุสงฆ์ แต่ก็ไม่มีใครสนใจเลย