ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
อานิสงส์ขอ น้อยให้มาก
២៨៥
ใจนิ่งเข้าถึงกายธรรมอนาคามี เป็นพระอนาคามีบุคคล ตัด
สังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ อย่างได้ แล้วท่านก็เดินทางกลับไปเรีอน
เมื่อขึ้นปราสาทก็ไม่จับข้อมือที่นางธัมมทินนาผู้ยืนหัวบันไดยื่นให้
แม้เมื่อบริโภคอาหารก็บริโภคเงียบๆ ทำให้นางใคร่ครวญดูว่า
ตนเองได้ทําผิดใจสามีหรือเปล่า ด้วยความสงสัยจึงถามว่า
“ทําไมวันนี้พี่จึงไม่ยอมจับน้องเลย แม้แต่ตอนทานข้าว
ด้วยกัน ก็ไม่ยอมพูดกับน้องสักคำ น้องมีความผิดอะไรหรือ”
มหาอุบาสกวิสาขเศรษฐีกล่าวว่า “แม่ธัมมทินนา เธอไม่มีความ
ผิดอะไรเลย ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันไม่ควรถูกต้องกายหญิง และไม่ควร
ทําความมัวเมาในอาหาร ฉันมีดวงตาเห็นธรรมแล้ว ถ้าเธอ
ต้องการ จงอยู่ในเรือนนี้แหละ ถ้าไม่ปรารถนา ก็จงถือเอา
ทรัพย์เท่าที่เธอต้องการ กลับบ้านเธอเถิด”
เมื่อได้ฟังอย่างนั้น แทนที่จะตัดพ้อต่อว่า นางก็นึก
อนุโมทนาอยู่ในใจ เพราะเธอเองก็มีความต้องการที่จะสลัดออก
จากกองทุกข์อยู่ลึกๆ ครั้นได้โอกาสจึงกล่าวว่า “ข้าแต่พี่ ฉันจะ
ไม่กลืนอาเจียนที่ท่านคายไว้ ท่านโปรดอนุญาตให้ฉันบวชเถิด”
วิสาขเศรษฐีกล่าวว่า “สาธุ ธัมมทินนา หากเธอต้องการที่จะ
ออกบวช พี่ก็ขออนุโมทนาที่จะสนับสนุนการบวชของเธอ”
พอพูดอย่างนี้แล้ว ก็เอาวอทองส่งนางไปสำนักภิกษุณี