ธรรมะเพื่อประช : หน้า 32/585

ธรรมะเพื่อประช อานิสงส์ถวาย มหาวิหารทาน มหาชนได้ป่าวประกาศให้ไปฟังธรรมกันในพระวิหาร กุฎมพี ท่านนี้ได้ยินแล้ว ก็มีจิตเลื่อมใส จึงชักชวนภรรยาและเพื่อนบ้าน ไปฟังธรรม ในขณะที่ท่านเดินทางไปนั้น ฝนได้ตั้งเค้าขึ้นอย่าง ฉับพลันแล้วก็ตกลงมาโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ญาติโยมที่มีความคุ้นเคยกับพระภิกษุสามเณรรูปไหน หรือเคยได้ร่วมบุญสร้างศาลาหลังไหนไว้ ก็พากันเข้าไปพักพิง ในกุฏิหรือศาลาเหล่านั้น เหลือแต่กุฎมพีพร้อมด้วยภรรยาและ เพื่อนๆ ที่ไม่กล้าเข้าไปหลบฝนในศาลาหลังไหน เพราะว่า ตนเองไม่มีความคุ้นเคย และไม่รู้จักภิกษุสามเณรรูปใดเลย อีกทั้งยังไม่เคยได้สร้างศาลาวิหารไว้ จึงได้แต่ยืนกลางร่มอยู่ กลางแจ้ง ต้องเปียกปอนไปตามๆ กัน หัวหน้าช่างหูกเป็นคนฉลาด ปรารภเหตุที่ตัวเองต้องมา ยืนตากฝนอย่างนี้ จึงเอ่ยขึ้นว่า “ที่เราต้องยืนตากฝนเปียกปอน ไปตามๆ กัน ก็เพราะเราไม่เคยได้ทําบุญสร้างศาลาวิหารถวาย วัดเลย เราควรร่วมมือร่วมใจกันสร้างวิหารหลังใหญ่สักหลังหนึ่ง จะได้อาศัยร่มเงาในบวรพระพุทธศาสนาเพื่อสร้างบารมีอย่าง สะดวกสบาย ไม่ต้องลำบากกันอย่างนี้ เกิดกี่ภพกี่ชาติจะได้มี ที่อยู่อาศัยมีเสนาสนะไว้สำหรับประพฤติธรรมอย่างสะดวกสบาย ไม่ต้องมายืนเปียกฝนเช่นนี้อีกต่อไป”