ธรรมะเพื่อประชาช : หน้า 216/585

ธรรมะเพื่อประชาช อานิสงส์ถวายน้ำ ายน่าอ้อย ๒๑๕ *เรื่องมีอยู่ว่า ในสมัยพุทธกาล เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ประทับอยู่ที่พระเวฬุวันมหาวิหาร ในกรุงราชคฤห์ ได้มี พระอรหันต์เถระ ๓ รูป เข้าจำพรรษาที่วัดใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ครั้นออกพรรษาและปวารณาแล้ว จึงออกเดินทางเพื่อจะไป เข้าเฝ้าพระบรมศาสดา ระหว่างทางใกล้จะถึงเมืองราชคฤห์ ได้เดินผ่านไร่อ้อยของพราหมณ์มิจฉาทิฏฐิคนหนึ่งซึ่งตอนที่ไปถึง เป็นเวลาเย็นพอดี จึงเข้าไปถามคนเฝ้าไร่อ้อยว่า “พ่อหนุ่ม ถ้าอาตมาเดินทางต่อไป วันนี้จะถึงกรุงราชคฤห์ไหม” คนเฝ้า ไร่อ้อยได้เรียนให้ทราบว่า “ไม่ถึงหรอกขอรับ กรุงราชคฤห์อยู่ ห่างจากที่นี้อีกประมาณครึ่งโยชน์ นิมนต์พระคุณเจ้าพักอยู่ที่นี้ ก่อนก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อ” เมื่อพระเถระทั้งสามได้ฟังแล้ว จึงถามว่า “พ่อหนุ่ม ที่นี่มีที่ไหนพอจะพักได้บ้างล่ะ” คนเฝ้าไร่อ้อย เรียนว่า “ไม่มีขอรับ แต่ไม่เป็นไร กระผมจะจัดที่พักถวาย พระคุณเจ้าทั้งสามเอง” จากนั้นคนเฝ้าไร่อ้อยได้ทําที่พักชั่วคราวเป็นมณฑปกิ่งไม้ มุงด้วยใบอ้อย พื้นปูด้วยฟางถวายพระเถระองค์แรก จากนั้นได้ นำอ้อยสามลำมาผูกเป็นไม้สามเส้า แล้วมุงด้วยหญ้าและปูพื้น *มก. เล่ม ๓๘ หน้า ๔๙๒