ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
อานิสงส์ถวาย ดอกอ้อ
៤៩៩
ย้อนไปในอดีตชาติ หลายภพหลายชาติที่ผ่านมา
นางสิกขมานาปุณณา ก็เคยได้สั่งสมบุญบารมีไว้ในศาสนาของ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ มาหลายครั้งหลายครา บุญนั้น
ยังไม่ทันเต็มเปี่ยมพอที่จะทำให้บรรลุธรรมในภพชาตินั้นๆ ได้
แต่สิ่งที่ติดตัวมาในภพชาติต่อๆ มาคือ ได้มีโอกาสสั่งสมบุญ
อย่างต่อเนื่อง มีอุปนิสัยที่น้อมไปในพระนิพพาน จนกระทั่งมา
ถึงยุคหนึ่ง นางได้เกิดเป็นกินรี อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ ที่ฝั่ง
แม่นํ้าจันทภาคาในแต่ละวันก็จะเที่ยวไปอยู่ที่ริมฝั่งน้ำนั้น พักผ่อน
เล่นนํ้าค่าหัวไปตามประสากินรีที่รักความสะอาด มีอยู่วันหนึ่ง
พระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งจาริกไปถึงริมฝั่งแม่น้ำนั้นได้
ประทับนั่งขัดสมาธิคู่บัลลังก์อยู่ที่ริมฝั่ง
เหล่ากินรีทั้งหลายพากันไปที่แม่น้ำตามปกติ ส่วนกินรี
ตัวนี้มองเห็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ก็ฉุกคิดว่า ผ้ากาสาวพัสตร์ที่
ห่อหุ้มร่างกายของสมณะนี้ ผู้มีบุญมากเท่านั้นถึงจะได้ครอบครอง
สถานที่แห่งนี้ก็เป็นที่เร้นลับจากสายตาของมนุษย์ธรรมดาทั่วไป
หากนักบวชท่านนี้เป็นคนธรรมดา คงไม่มีโอกาสมาถึงที่แห่งนี้
แน่นอน จะดูผิวพรรณท่านก็ช่างผุดผ่องเหลือเกิน สมณะรูปนี้
ต้องเป็นพระอรหันต์อย่างแน่นอน
เมื่อนางคิดอย่างนี้ ในใจก็เกิดความปีติเลื่อมใส ด้วย