อานิสงส์การถวายร่มในพระพุทธศาสนา : หน้า 425/585

อานิสงส์ถวายร่ม ๔๒๔ ในวันสุดท้ายก่อนจะเสด็จดับขันธปรินิพพานนั้น ได้มี พระสาวกทั้งที่เป็นคฤหัสถ์และทั้งที่เป็นบรรพชิต ต่างก็มา ประชุมกันมากมาย กุลบุตรนี้มองเห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าทรง บรรทมบนพระแท่นเป็นที่ปรินิพพาน และเห็นเทวดาในหมื่น จักรวาลมาประชุมกัน ก็บังเกิดความอัศจรรย์ใจในพุทธานุภาพ จึงเข้าไปใกล้ ได้น้อมบูชาพระผู้มีพระภาคด้วยดอกไม้มีกลิ่นหอม มีดอกคนที่สอ ดอกลำเจียก และดอกอโศกเขียวและขาวเป็นต้น พร้อมกับก้มลงถวายบังคมด้วยความเลื่อมใสอันไม่มีประมาณ ได้มองเห็นพระวรกายอันผุดผ่อง สว่างไสวด้วยฉัพพรรณรังสี ท่ามกลางดอกไม้หอมที่ตนเองมอบถวาย ก็ยิ่งเกิดมหาปีติราพึง อยู่ในใจว่า นับว่าเป็นบุญลาภอย่างไม่มีที่เปรียบ ที่เราได้สร้าง บุญกับพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทราบความดำริของกุลบุตรผู้ มีบุญท่านนี้ขณะบรรทมอยู่นั่นเองทรงปรารถนาที่จะให้กุลบุตรนั้น บังเกิดมหาปีติยิ่งๆ ขึ้นไป จึงได้ตรัสชื่นชมอนุโมทนาและ พยากรณ์ว่า “ดูก่อนพุทธบริษัททั้งหลาย ผู้ใดเอาร่มกฤษณา และมะลิซ้อน บังร่มให้เราในกาลที่สุด เราจักพยากรณ์ผู้นั้น ท่านทั้งหลายจงฟังเรากล่าว บุคคลผู้นี้ได้สร้างบุญใหญ่อย่าง ไม่มีประมาณ เคลื่อนจากโลกนี้แล้ว จักไปสู่หมู่เทวดาชั้นดุสิต เขาจักได้เสวยมหาสมบัติอันเป็นทิพย์ในชั้นดุสิตนั้น ตลอดระยะ