อานิสงส์ถวายขนมเบื้องในธรรมะ : หน้า 322/585

ธรรมะเรll อานิสงส์ถวาย ขนมเบื้อง ๓๒๑ เมื่อไม่เห็นแม่สามี นางก็คิดว่า ชีวิตของเรานั้น ไม่เคย ขาดจากการนําเพ็ญทาน วันนี้เป็นไงเป็นกัน แม้จะได้รับคำดุด่า ว่ากล่าวจากผู้ที่ไม่มีศรัทธา เราก็ยอมล่ะ ขอเอาบุญก่อน เมื่อ คิดอย่างนี้แล้ว นางจึงหยิบเอาขนมเบื้องที่แม่สามีวางเอาไว้ ใส่ในบาตร พระเถระทำอนุโมทนาแล้วก็หลีกไป เมื่อแม่สามีกลับจากทำธุระ นางก็ได้เข้าไปหาแม่สามี แล้วบอกว่า “แม่ วันนี้ขอให้แม่ทำใจให้เลื่อมใสและให้อนุโมทนา กับบุญที่ดิฉันทำในวันนี้ แล้วแม่จะได้มีส่วนแห่งบุญ เพราะวันนี้ ฉันได้เอาขนมเบื้องที่แม่วางไว้ ถวายพระเถระผู้เป็นเนื้อนาบุญ อันประเสริฐ ขอให้แม่อนุโมทนาด้วยนะแม่นะ” ทันทีที่ฟังเช่นนั้น ด้วยความที่ตัวเองมีมิจฉาทิฏฐิ ก็ตะคอกกลับว่า “ทำไมเจ้าท่า อย่างนี้ มีอย่างที่ไหนเอาขนมของเราไปให้สมณะที่มาจากไหน ก็ไม่รู้” แม่สามีโกรธมาก ไม่นึกถึงสิ่งที่ควรหรือไม่ควร คว้าสาก ที่วางอยู่ทุบตีนางอย่างไม่ปรานีด้วยความโกรธจัด นางบาดเจ็บ สาหัส มีชีวิตอยู่ได้เพียง ๒-๓ วันเท่านั้นก็เสียชีวิต แต่ทานทีนาง กระทําไว้ก่อนตาย คือได้ถวายอาหารกับพระมหาโมคคัลลานะนั้น ประทับอยู่ในใจนางไม่รู้ลืม เป็นอาสันนกรรมที่มีผลอย่างมหาศาล นางผู้มีใจผ่องใสอยู่ในบุญที่ทำไว้ดีแล้ว เมื่อละโลกแล้ว ได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ด้วยอานุภาพแห่งกุศลกรรม