อานิสงส์การสมาทานศีล ๕ : หน้า 479/585

อานิสงส์ สมาทานศีล ๕ ៤៧៨ “สมควรอย่างยิ่ง ธรรมเหล่านี้ย่อมสมควรแก่พวกท่าน” มหาชน จึงขอสรณะและศีลกับมหาบุรุษนั้น เนื่องจากมีคนบนเรือเป็นจํานวนมาก มหาบุรุษจึงแบ่งคน เป็นกลุ่มๆ ละร้อยคน รวม ๗ กลุ่ม ต่อจากนั้นก็ให้สมาทานศีล ๕ มหาชนกลุ่มแรกได้ยืนรับสรณะและศีลขณะน้ำท่วมถึงข้อเท้า กลุ่มที่ ๒ ยืนอยู่ในน้ำที่ท่วมถึงเข่า กลุ่มที่ ๓ ยืนอยู่ในน้ำที่ท่วม ถึงสะเอว กลุ่มที่ ๔ ยืนในน้ำที่ท่วมถึงสะดือ กลุ่มที่ ๕ ยืนอยู่ใน น้ำในระดับหน้าอก กลุ่มที่ 5 ยืนอยู่ในน้ำที่ท่วมถึงคอ และกลุ่ม ที่ ๗ เป็นกลุ่มสุดท้ายที่ได้รับศีลในขณะที่น้ำกำลังไหลเข้าปาก เมื่อมหาบุรุษให้ทุกคนรับศีล ๕ แล้ว ก็ประกาศว่า “สิ่งอื่นที่จะ เป็นที่พึ่งของพวกเราไม่มี ขอพวกเราทั้งหลายจงรักษาศีล ให้บริบูรณ์เถิด” เมื่อคนเหล่านั้นละโลก ก็ได้ไปบังเกิดในภพดาวดึงส์ เพราะอาศัยศีลที่ตนรับไว้ก่อนตาย วิมานของเทวดาเหล่านั้น บังเกิดขึ้นเป็นหมู่เป็นคณะเดียวกัน มีวิมานทองของมหาบุรุษ ผู้เป็นอาจารย์มีประมาณร้อยโยชน์อยู่ในท่ามกลางวิมานทั้งหมด เทพที่เหลือเป็นบริวารของเทพบัณฑิตอาจารย์นั้น ผู้คนทั้งหมด รอดจากอบายภูมิ ก็ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่เกิดจากการ สมาทานศีลนั่น คือ เกิดจากอำนาจบุญ ไม่ได้เกิดจากการ อ้อนวอนแต่อย่างใด