อานิสงส์แห่งการให้ทาน : หน้า 74/585

ธรรมะเพื่อประชาช อานิสงส์ถวายทานแด่พระสงฆ์ เหล่านั้น ย่อมแสดงธรรมเป็นที่บรรเทาทุกข์ทั้งปวง เมื่อได้ ทราบชัดแล้ว ย่อมเป็นผู้หาอาสวะมิได้ ปรินิพพานในโลกนี้” “การให้” เป็นความสุขของผู้เอาชนะความตระหนี้ในใจ ได้แล้ว เพราะคนส่วนใหญ่มักถูกความตระหนี่ครอบงำจิตใจ แต่เมื่อใดที่เราสละของรักของหวงออกไปได้ด้วยความหวังว่า สิ่งที่ได้ให้ไปแล้วนั้นจะเป็นประโยชน์ต่อผู้รับ เมื่อนั้น ความสุข จะบังเกิดขึ้นกับตัวของเราเอง กระแสแห่งบุญก็จะเข้ามาแทนที่ ความตระหนี่ที่เคยอยู่ในใจ การเสียสละ การดำรงตนอยู่ใน สถานะของความเป็นผู้ให้ มีธรรมคือจาคะอยู่ในใจ จึงเป็น ลักษณะของสัตบุรุษผู้รู้ที่แท้จริง มีภาษิตที่ว่า ไฟไม่อิ่มด้วยเชื้อ ทะเลไม่อิ่มด้วยน้ำ ผู้หวังบุญก็ไม่อิ่มด้วยการให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา ผู้รักในการให้จึงเป็นผู้ที่น่าคบหาสมาคมด้วย และยังเป็นที่รักของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย หลวงพ่อยกหัวข้อธรรมเรื่องการทำทานมาแสดงให้ทุกๆ ท่านได้ฟัง เพราะเห็นว่า เป็นกุศลธรรมเบื้องต้นที่ควรบำเพ็ญ กันให้มาก ให้เป็นอุปนิสัยติดตัวของเราไปทุกภพทุกชาติ การให้ ทานนี้ ใครท่าคนนั้นก็เป็นผู้ได้บุญ ถ้าไม่ทำแล้วจะเอาบุญที่ไหน มาเป็นเสบียงในการเดินทางไกลในวัฏสงสาร พระพุทธองค์ทรง สอนว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์แห่งการให้ทานมี ๕ ประการ คือ ผู้ให้ทานย่อมเป็นที่รักที่ชอบใจของชนหมู่มาก สัตบุรุษผู้