ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
อานิสงส์ถวายเสา ๑ ต้น ร่วมสร้างศาลา
៤៩
เมื่อคิดกันอย่างนี้ไม่มีใครสักคนเลยที่พูดว่า ขอคิดดูก่อน
ทุกๆ คนต่างก็คิดทําก่อนทั้งนั้น พอมีมติตรงกันอย่างนี้ก็เริ่มงาน
ทันที โดยไม่รอฤกษ์รอยามแต่อย่างใด ทุกๆ คนตั้งใจเอาบุญกัน
อย่างเต็มที่ ด้วยหัวใจดวงเดียวกันว่า จะต้องสร้างศาลาที่บำารุง
พระบรมศาสดาและหมู่สงฆ์ให้สำเร็จทันใช้อย่างรวดเร็วที่สุด
แล้วพากันเดินทางเข้าไปในป่าเพื่อเสาะแสวงหาไม้มาใช้ในการ
ก่อสร้างใช้เวลาหาอยู่นานพอสมควรก็ได้ไม้มาสำหรับดำเนินการ
ก่อสร้าง
แต่ยังขาดเสาอยู่เพียงต้นเดียวเท่านั้น จึงพากันเข้าไป
หาอีกรอบ ก็ไปเจอชายพิทักษ์ป่าท่านหนึ่ง จึงแจ้งข่าวบุญให้
ทราบว่า “ตอนนี้พวกเรากำลังรับบุญใหญ่ ช่วยกันสร้างศาลา
ถวายพระบรมศาสดาจวนจะเสร็จอยู่แล้ว แต่ขาดความสมบูรณ์
เพียงนิดเดียว คือขาดเสาเพียงต้นเดียวเท่านั้น วันนี้เอาบุญ
ใหญ่มาให้ท่าน
ขอท่านช่วยทําความปรารถนาของพวกเราให้
สำเร็จด้วยเถิด แล้วตัวท่านเองก็จะได้บุญใหญ่ติดตัวไปด้วย นี่
เป็นบุญของท่านแท้ๆ ท่านเป็นเจ้าของบุญนี้โดยเฉพาะ”
ชายพิทักษ์ป่าพอได้ฟังอย่างนั้น ก็เกิดมหาปีติขึ้นมา
ทีเดียวว่า วันนี้นับเป็นบุญลาภของเราแล้วหนอ บุญใหญ่มาหา
เราถึงในป่า เราจะต้องรับเป็นเจ้าของบุญนี้ให้ได้ พอคิดได้