อานิสงส์การถวายม้าอาชาไนย : หน้า 347/585

Bull อานิสงส์ถวายม้าอาชาไนย ๓๔๖ มาถวายบูชาธรรมพระผู้มีพระภาคเจ้า พระบรมศาสดาเห็น อุบาสกผู้มีศรัทธานี้ นําม้าตัวประเสริฐมาถวาย ก็ไม่ทรงปรารถนา ที่จะทำให้เขาเสียน้ำใจ จึงรับเอาไว้ แต่อุบาสกนี้เป็นผู้ที่มีปัญญา พอได้ทําการบูชาด้วยม้าสินธพอาชาไนยแล้ว ก็ฉุกคิดว่า การถวายสัตว์ แม้จะเป็นการบูชาธรรมก็ตาม เป็นสิ่งที่ ไม่สมควรแก่สมณะทั้งหลาย เพราะไม่สามารถนําไปใช้ประโยชน์ ได้เต็มที่ เราควรถวายกัปปิยภัณฑ์ที่สมควรแก่สมณบริโภค จึงให้ตีราคากัปปิยภัณฑ์เท่ากับราคาม้าอาชาไนยตัวนั้น แล้วก็ นํากหาปณะจํานวนนั้น ไปซื้ออัฏฐบริขารที่สําเร็จด้วยผ้าฝ้าย ผ้ากัมพล และผ้าโกเชาว์เป็นต้น และได้ถวายเภสัชแด่หมู่สงฆ์มี พระบรมศาสดาเป็นประมุข การสร้างบุญในครั้งนั้น ได้ยังมหาปีติให้บังเกิดแก่ อุบาสกนั้นตลอดเวลา เมื่อระลึกถึงก็มีแต่มหาปีติทุกครั้ง เขาได้ ใช้ชีวิตอยู่จนตลอดอายุขัย หลังจากที่จุติจากอัตภาพนั้นแล้ว ก็ได้ ไปบังเกิดในเทวโลก เข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดา และก็จะ มีม้าอาชาไนยแก้วบังเกิดเป็นพาหนะนำไปในทุกหนทุกแห่ง ไม่ใช่ มีเพียงม้าอาชาไนยอย่างเดียว พาหนะที่เป็นทิพย์อันไม่มีประมาณ ก็บังเกิดขึ้น แม้กลับลงมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็เป็นผู้สมบูรณ์ด้วย พาหนะเป็นอันมาก ใช้สอยได้อย่างสะดวกสบายทุกอย่าง