อานิสงส์จากการถวายวัดเวฬุวัน : หน้า 131/585

อานิสงส์ถวายวัดเวฬุวัน ๑๑๐ ด้วยศิลาเย็น เป็นภูมิภาคน่ารื่นรมย์อย่างยิ่ง มีต้นไม้มีกลิ่นหอม ประดับประดาด้วยปราสาท วิหาร ดุจทิพยวิมาน ขอพระผู้มี พระภาคเจ้า โปรดทรงรับอุทยานเวฬุวันของข้าพระองค์เถิด พระเจ้าข้า” แล้วทรงถือพระเต้าทอง ทรงหลั่งน้ำทักษิโณทกลง เหนือพระหัตถ์ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ในการรับพระอารามนั้น มหาปฐพีก็สะท้านสะเทือน เลื่อนลั่น แสดงอาการไหว เกิดมหาปีติว่า รากของพระพุทธ ศาสนาหยั่งรากปักหลักลงบนพื้นปฐพีแล้ว พระบรมศาสดาทรง รับพระเวฬุวนาราม แล้วได้ทรงทำอนุโมทนาวิหารทานว่า “นอกจากพระพุทธเจ้าผู้เป็นนาถของโลก ปากคน ๑ นหุต บุรุษไรเล่าผู้สามารถจะกล่าวอานิสงส์ของการถวายที่อยู่อาศัยได้ นรชนใดถวายที่อยู่แก่สงฆ์ นรชนนั้นท่านกล่าวว่า เป็น ผู้ให้อายุ วรรณะ สุขะ พละ และปฏิภาณอันประเสริฐ ที่ พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญแล้ว เพราะเหตุที่ผู้ถวายที่อยู่อาศัย อันป้องกันอุปัทวะแห่งชีวิต ย่อมรักษาอายุของเขาไว้ได้ เพราะ ฉะนั้น สัตบุรุษจึงเรียกผู้ถวายวิหารว่า เป็นผู้ให้อายุ วรรณะ สุขะ พละ และปฏิภาณ ผู้ถวายวิหารชื่อว่า ให้สุขเป็นนิตย์แก่ภิกษุสงฆ์ เพราะป้องกันความทุกข์ที่เกิดแต่เย็นร้อน สัตว์เลื้อยคลาน ลม แดด เป็นต้น ฉะนั้น ผู้ให้ย่อมได้สุขในโลกหน้า