ธรรมะเพื่อประช: อานิสงส์ถวายงา : หน้า 180/585

ธรรมะเพื่อประช อานิสงส์ถวายงา ๑๗๕ วันคืนผ่านไป ได้นำพาสังขารร่างกายของเราไปสู่ ความเสื่อมสลาย จากผมที่เคยตกค้าเหมือนสีขนนกกา ก็เปลี่ยนแปลงเป็นสีขาวราวกับปุยฝ้าย ร่างกายที่เคยแข็งแรง สดชื่นแจ่มใสก็อ่อนแอไปตามกาลเวลาบัณฑิตนักปราชญ์ทั้งหลาย จึงดำรงชีวิตอยู่อย่างไม่ประมาท และตระหนักว่าคุณค่าที่ แท้จริงของชีวิตและแก่นสารของชีวิต คือการสั่งสมบุญบารมีให้ ยิ่งๆ ขึ้นไป จนกว่าบุญบารมีจะเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ กระทั่ง สามารถทําอาสวกิเลสให้หมดสิ้นไป เข้าสู่อายตนนิพพานได้ มีวาระพระบาลีที่ปรากฏอยู่ใน ติลทักขิณวิมาน ความว่า “อทฺทส์ วิรช์ พุทฺธ์ วิปฺปสนฺนมนาวิล อาสชุช ทานํ อทาสี เตน เม อิธมิชฺฌติ เราได้เห็นพระพุทธเจ้าผู้ปราศจากธุลีกิเลส ผ่องใส ไม่มัวหมอง ก็เลื่อมใส ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจถวาย ก็ได้ถวายทาน อย่างกะทันหัน เพราะเหตุนั้น ผลแห่งบุญจึงสำเร็จอย่างน่า อัศจรรย์แก่เรา” การทําใจให้เบิกบานผ่องใส และติดความตระหนี่ออกจาก ใจได้อย่างเด็ดขาด แล้วตั้งใจให้ทานด้วยมือของตนเองนั้น หากไม่มีหัวใจเยี่ยงพระบรมโพธิสัตว์แล้ว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะ กระทำได้เลย แต่ทว่าผู้ใดสวมหัวใจพระโพธิสัตว์ที่คิดทำก่อน ไม่ใช่คิดดูก่อน ก็จะเป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดบุญกุศลอย่างใหญ่หลวง