ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
อานิสงส์ถวาย นำ ดื่ม
ดื่ม แด่พระพุทธเจ้า
๔๐๐
เนื่องจาก ผู้ปกครองหมู่บ้านได้สั่งไว้ว่า ถ้าเห็นสมณโคดมที่ใด
ห้ามเข้าไปสักการะ และห้ามถวายสิ่งของทุกๆ อย่าง แม้จะมา
ถึงประตูเรือนก็ห้ามให้อาหาร ด้วยความที่กลัวต่อการถูกลงโทษ
จึงไม่มีทาสคนใดกล้าขัดขืน
นางทาสีคนแล้วคนเล่าเดินผ่านก็ยังไม่เจอใครที่กล้า
สวนกระแสมาทําความดี จนกระทั่งมีนางทาสีผู้เป็นภริยาของ
พราหมณ์คนหนึ่ง เป็นหม้อน้ำเดินมาถึงสถานที่นั้น พบพระผู้มี
พระภาคเจ้าและภิกษุสงฆ์ นางคิดว่า พระคุณเจ้าเหล่านี้
เหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางไกล เมื่อเนื้อนาบุญมาถึงที่แล้ว เรา
จะนิ่งเฉยอยู่ได้อย่างไร
แม้ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ทั้งหมด
ต่างก็พากันตกลงใจที่จะไม่ให้ของอะไรกับหมู่ภิกษุสงฆ์ แต่
โอกาสแห่งการสร้างบุญนี้ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ และเนื้อนาบุญก็มี
ตั้งมากมาย หากเราไม่รีบตักตวงบุญในวันนี้ก็ไม่รู้ว่า ทั้งชีวิต
ของเราจะมีโอกาสได้สร้างบุญใหญ่อย่างนี้อีกหรือไม่ นางตรอง
ด้วยปัญญา เพียงครู่เดียวเท่านั้นก็ตัดใจทันทีว่า
เอาเถิด วันนี้เรายอมตาย แต่จะไม่ยอมปล่อยโอกาส
ทองนี้ให้หลุดลอยไป หากเราไม่รีบทำบุญในวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไร
จะได้ที่พึ่งแก่ตนเอง และหลุดพ้นจากความยากลำบากไปได้ เรา
จะถวายน้ำดื่มกับพระบรมศาสดาและภิกษุสงฆ์ แม้ว่าชาวบ้าน
จะรุมประชาทัณฑ์เราถึงตายก็ยอม เราขอเอาบุญก่อน อะไร