ข้อความต้นฉบับในหน้า
อานิสงส์ถวายภัตตาหาร
๓๖๒
เปรียบ ทรงฝึกพระองค์แล้ว ยังความรุ่งเรืองให้ปรากฏ เรา
ถวายอภิวาทพระสัมพุทธเจ้า นิมนต์พระองค์ผู้เป็นมหามุนี
ให้เสวยภัตตาหาร พระมุนีผู้ประกอบด้วยมหากรุณาในโลก
ทรงอนุโมทนาแก่เราในกาลนั้น เรายังจิตให้เลื่อมใสใน
พระพุทธเจ้า ผู้ทรงพระมหากรุณาพระองค์นั้น ทำความ
แช่มชื่นเบิกบานแล้ว ได้บันเทิงอยู่ในสวรรค์ตลอดหนึ่งกัป
ในกัปที่ ๙๔ แต่กัปนี้ เราได้ถวายทานใดในเวลานั้น ด้วยผล
แห่งทานนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวาย
ภัตตาหาร”
นี้เป็นคํากล่าวของพระเถระรูปหนึ่งที่ท่านบรรลุเป็นพระ
อรหันต์ แล้วได้ระลึกถึงบุพกรรมที่ได้สร้างเอาไว้ในอดีต ท่าน
ประกาศบุพกรรมท่ามกลางมหาชน ทำให้สาธุชนต่างก็เชื่อมั่น
ในผลแห่งกรรมว่า ผลบุญนี้มีอานิสงส์ไม่มีประมาณ
การถวายทาน เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งในชีวิตของทุกๆ คน
เพราะเราเกิดมาในโลกนี้ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยปัจจัยสี่
ในการด้ารงชีพ คือ ต้องมีอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และ
ยารักษาโรค ในแต่ละภพแต่ละชาติที่ทุกคนเกิดมา จะมีบุญเก่า
คอยหล่อเลี้ยง หากใครก็ตามที่สร้างมหาทานบารมีไว้มาก การ
เกิดขึ้นของปัจจัยสี่ก็สะดวกสบายเกิดขึ้นอย่างง่ายดาย